Romeo & Juliet

Δευτέρα, Νοεμβρίου 27, 2006 9. Υπάρχουν Άνθρωποι;

Η ιστορία που θα σας πω έχει χαρακτεί στο νου & στην καρδιά μου με χρώματα σκούρα, ανεξίτηλα... Ταξίδεψα πριν χρόνια για δουλειές (στήναμε ένα ασύρματο δίκτυο σε αντικριστά νησιά) σε ένα μικρό νησί του Αιγαίου. Γνώρισα λοιπόν εκεί μία πολύ εύπορη οικογένεια, που όμως, αποτελείται μόνο από ...αδέρφια! Είναι όλοι τους ηλικιωμέοι, αδερφοί & αδερφές, ανύπαντροι. Ένας μόνο έχει «παραστρατήσει» κατά τα λεγόμενα των υπολοίπων, παντρεύτηκε & απέκτησε παιδάκια, κι αυτόν τον θεωρούν «μαύρο πρόβατο». Ζούνε όλοι τους πλουσιοπάροχα, ντύνονται με πανάκριβα ρούχα, ταξιδεύουν συχνότατα στο εξωτερικό «για λόγους δουλειάς & υγείας κάποιες φορές», τα σπίτια-αρχοντικά τους, όπως & τα μαγαζιά τους, που όλο & πληθαίνουν, τα έχουν εξοπλίσει με την τελευταία λέξη της τεχνολογίας. Είναι δε, κατά τα φαινόμενα & άνθρωποι «του Θεού»: πηγαίνουν ανελιπώς στους ναούς, έχουν μάλιστα φτιάξει & ένα μικρό εκκλησάκι ψηλά σε μια βουνοκορφή του νησιού!
Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν, που θέλουν να φαίνονται καλόκαρδοι , ευσπλαχνικοί & ιδιαίτερα ελεήμονες, διατηρούν μια πολύ επικερδή αλυσίδα καταστημάτων, η οποία ανθεί & εξαπλώνεται σε όλο & περισσότερα νησιά! Απασχολούν δε στην επιχείρησή τους αυτή, & άτομα νεαρής ηλικίας (ανύπαντρα κι αυτά φυσικά), αλλά με σοβαρά προβλήματα νοητικής στέρησης... Ένα νεαρό, τον Π. ο οποίος μάλιστα είναι «φτυστός» στην εμφάνιση με τον ένα εκ των αδερφών-ιδιοκτητών της επιχείρησης & μια κοπέλα, η οποία αν ήξερε η καημένη να φροντίζει τον εαυτό της & να καλλωπίζεται, θα ήταν πανέμορφη! Τον Π. που είναι καλόκαρδο & γεροδεμένο παλικάρι, τον έχουν εκπαιδεύσει & διεκπεραιώνει αγόγγυστα όλες τις σκληρές, άχαρες & βαριές εργασίες που πρέπει να γίνουν καθημερινά στο μαγαζί, ενώ την κοπέλα την έχουν για να τους εξ-υπηρετεί κυρίως, στις δουλειές του σπιτιού. Τους πλένει, σιδερώνει, σκουπίζει & καθαρίζει τα σπίτια & τις αυλές τους, τη στέλνουν για τα απαραίτητα ψώνια της ημέρας, είναι ουσιαστικά η «παραδουλεύτρα» της οικογενείας. Φυσικά για το νόμο, νομίζω πως κανείς εκ των δύο αυτών ψυχών δε θα φαίνεται σαν υπάλληλός τους. Τους συμπεριφέρονται δε ιδιαιτέρως ειρωνικά, τους σαρκάζουν ολημερίς, γελάνε & σπάνε πολλή πλάκα μαζί τους, ενώ αυτά τα άμοιρα, γιατί ουσιαστικά για παιδιά πρόκειται αφού το μυαλουδάκι τους είναι μυαλό μωρού παιδιού, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να καταλάβουν τους εμπαιγμούς τους, αλλά τους σέβονται & τους αγαπούν κιόλας...
Κάποια στιγμή που καθήσαμε με το συνεργάτη μου σε διπλανό προς την παραπάνω επιχείρηση καφενεδάκι, μαζεύτηκαν γύρω μας οι ντόπιοι ως περίεργοι γείτονες (το σύνηθες στις μικρές κοινωνίες) για να μάθουν τί ακριβώς κάναμε εκεί. Πάνω λοιπόν στη συζήτηση κι ενώ μας είχε πλησιάσει με την ίδια περιέργεια & η σύζυγος του καφετζή, αναφέραμε τα 2 αυτά παιδιά που τα «λυπόντουσαν» οι πελάτες μας (έτσι ακριβώς μας είχαν πει οι ίδιοι!) & τους κάνουν την «τιμή» κάθε Κυριακή να τους δίνουν ένα πιάτο φαγητό στο αρχοντικό τους (αυτός είναι άλλωστε & ο μισθός τους!!!). Τότε εκείνη, η σύζυγος του ιδιοκτήτη του καφενείου, έξαλλη & αηδιασμένη, μας ξεστόμισε το γνωστό σε όλους εκεί, αλλά ολοκληρωτικά αναπάντεχο για μας: ο Π. είναι γιος ενός από τους αδερφούς-πελάτες μας, που τον είχε κάνει κάποτε με την επίσης γυναίκα με νοητική στέρηση-μητέρα του & φυσικά δεν την παντρεύτηκε ποτέ! Η δε κοπέλα-υπηρέτρια είναι η νυν ερωμένη του ιδίου, που της υπόσχεται εδώ & χρόνια, πως κάποια στιγμή, όταν θα το επιτρέπουν τα οικονομικά του(!!!), θα την παντρευτεί! .....................................................

Κεραυνός να είχε πέσει πάνω μου, δε θα ένιωθα έτσι... Δεν έχω ακόμη & σήμερα λόγια να περιγράψω τα αισθήματά μου για τους «ανθρώπους» αυτούς: φρίκη, αηδία, αποτροπαιασμός, οργή, ... Και όλη αυτή την κτηνωδία, τη γνωρίζει φυσικά όλη η μικρή κοινωνία του νησιού, όλοι εκεί ξέρουν & απλώς σιωπούν....
Την επομένη, έχοντας τελειώσει τη δουλειά μου, έφυγα από το πανέμορφο & γραφικό κατά τα άλλα νησάκι & δε θέλω ποτέ πια να ξαναπάω εκεί! Φοβάμαι μη ξαναδώ τα ίδια γλυκύτατα πρόσωπα των παιδικών αυτών ψυχών, που με κοίταζαν ικετευτικά σαν κάτι να ζητάνε από μένα. Μήπως μπορούσα εγώ να τους χαρίσω τη λύτρωσή τους...
Ξέρω πως εγώ, δεν μπορώ να κάνω τίποτα για τους δύο αυτούς αγγέλους αφού δε θα είμαι σε θέση να αποδείξω τίποτε, όμως δε θα πάψω ποτέ να νιώθω τύψεις για την ανικανότητά μου αυτή! Και θα αναρωτιέμαι πάντοτε: οι ντόπιοι, που ξέρουν το ανοσιούργημα αυτό που διαπράτεται εις βάρος τέτοιων ανήμπορων ατόμων για τόσα πολλά χρόνια, που το ζουν καθημερινά, πως μπορούν να κοιμούνται τα βράδυα ;;;;;
Υπάρχουν τελικά σήμερα, Άνθρωποι;

Ετικέτες FEELINGS

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 12:13 μ.μ. :: 36 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Πέμπτη, Νοεμβρίου 23, 2006 8. Υπάρχουν Πνεύματα;

Σκοτεινά δρομάκια, μαύρη ιστορία & ζοφεροί θρύλοι! Εδιμβούργο, μία από τις παλαιότερες & ομορφότερες πόλεις της Σκωτίας.Το κάθε σοκάκι & κτίριο έχει τη δική του μοναδική &, μερικές φορές, τρομακτική ιστορία.
Ένα από τα ιστορικά σοκάκια του Εδιμβούργου, είναι το Mary King’s Close, ένα στενό πέρασμα που ενώνει 2 μεγαλύτερους δρόμους & στο οποίο υπήρχαν κατοικίες, μαγαζιά & ταβέρνες. Το εντυπωσιακό με το συγκεκριμένο «close» είναι ότι είναι σκαμμένο μέσα σε ένα «λοφάκι» & εκεί υπήρχαν πολυόροφα σπίτια (οι κάτοικοι του Εδιμβούργου αντιμετώπιζαν μεγάλο πρόβλημα στέγασης), όπου πολλές οικογένειες έβρισκαν κατοικία.
Όλα κυλούσαν ομαλά σ΄αυτή τη γωνιά του Εδιμβούργου μέχρι το καλοκαίρι του 1646 οπότε ενέσκηψε επιδημία πανούκλας. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η πόλη είχε κυριευτεί από αρουραίους που μετέδιδαν τη βουβωνική πανώλη, με «κέντρο επιχειρήσεων», κατά τα φαινόμενα το Mary King’s Close. Το συμβούλιο της πόλης χρειάστηκε τότε να πάρει μέτρα για να περιορίσει την εξάπλωση της ασθένειας. Έτσι, αποφασίστηκε να σφραγίσουν ζωντανούς μέσα στο Mary King’s Close όλους τους κατοίκους του (πιθανότατα φορείς της ασθένειας) ώστε να περιοριστεί η εξάπλωση της πανώλης. Πάνω από 500 άτομα θάφτηκαν ζωντανά μέσα στο στενό.
Όταν ξανάνοιξε το Mary King’s Close, πολλοί άνθρωποι άρχισαν να αναφέρουν ότι έβλεπαν πνεύματα & άκουγαν ήχους κάθε φορά που περνούσαν από εκεί. Αυτό κίνησε την περιέργεια διαφόρων ερευνητών, που κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είναι στοιχειωμένο.
Η πιό δημοφιλής ιστορία είναι της μικρής Annie, που πέθανε εγκλωβισμένη μέσα στο στενό την περίοδο της επιδημίας. Λέγεται ότι το θλιμμένο πνεύμα της εμφανίζεται σε ένα δωμάτιο του σπιτιού της & ψάχνει την πάνινη κούκλα που της είχαν χαρίσει οι γονείς της τα τελευταία της Χριστούγεννα. Χιλιάδες επισκέπτες αφήνουν σ΄αυτό το δωμάτιο κούκλες, σοκολάτες, γλυκά & χρήματα, θέλοντας να απαλύνουν λιγάκι τον πόνο της Annie.
Δεν γνωρίζουμε αν η Annie είναι πλέον χαρούμενη, αν άφησε αυτό το σοκάκι για να ξανασμίξει με τους δικούς της ύστερα από 350 χρόνια ή αν η ιστορία αυτή είναι πραγματική. Ωστόσο, δύο πράγματα είναι σίγουρα: Άν υπάρχουν φαντάσματα που «δένονται» σ΄αυτόν τον κόσμο εξαιτίας κάποιου τραγικού γεγονότος, τότε πιθανώς να βρίσκονται & στο Mary King’s Close.
Η ιστορία της μικρής Annie έχει συγκινήσει χιλιάδες ανθρώπους & οι δωρεές που συγκεντρώνονται στο δωμάτιό της δίνονται στο Ίδρυμα Φίλων Άρρωστων Παιδιών (Sick Kids Friends Foundation) που βοηθά χιλιάδες μικρούς ασθενείς κάθε χρόνο.

Ετικέτες X-SCIENCE

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 6:00 μ.μ. :: 27 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Τρίτη, Νοεμβρίου 21, 2006 7. Νύχτες με τον εχθρό μου...

Το post που θα σας διηγηθώ σήμερα είναι η ιστορία κάποιων πολύ προσφιλών μου προσώπων, επιβεβαιωμένη & από τις 2 πλευρές:

Κάποτε ερωτεύτηκαν κι αγαπήθηκαν αληθινά & παράφορα. Ευτύχησαν να παντρευτούν & να αποκτήσουν 2 παιδιά. Μέχρι που μια μέρα, εκείνη, από υπερβολική ζήλεια θεώρησε πως ο σύντροφός της διατηρούσε παράλληλη σχέση. Είχε πολλές & σοβαρές ενδείξεις, πως κάποια άλλη γυναίκα (γνωστή της) είχε μπει στη ζωή του. Του έκανε μεγάλη σκηνή μπροστά σε φίλους τους & στα παιδιά. Έκανε λάθος! Εκείνος δεν τη συγχώρησε ποτέ. Όφειλε να τον ήξερε καλύτερα, έπρεπε να γνώριζε καλά πόσο πολύ την αγαπούσε. Δεν είχε το δικαίωμα να τον προσβάλλει κατ΄αυτόν τον τρόπο!
Δε χώρισαν, αλλά ποτέ πια δεν ξαναγίναν όπως πριν. Η ζωή τους μετατράπηκε σε κόλαση από τους καβγάδες, τις κόντρες, τα νεύρα. Ειρωνίες & ξεσπάσματα οργής γέμιζαν την κάθε τους μέρα, με επανειλημμένες αναφορές στον καβγά εκείνον. Δεν υπήρχαν πλέον όμορφες στιγμές, υπήρχε μόνο πόλεμος. Επέμεναν να μη χωρίζουν «για τα παιδιά»! Αυτά τα παιδιά που οι ίδιοι πλήγωναν καθημερινά & ανελέητα με την κυκλοθυμική πλέον συμπεριφορά τους. Εκείνος κάποια στιγμή άρχισε να πίνει & αργότερα έπαθε έμφραγμα & κατέληξε. Εκείνη οδηγήθηκε από τα σπασμένα της νεύρα σε ψυχιατρική κλινική. Τα παιδιά;;;

Γιατί δε θα ήταν καλύτερα & για τα παιδιά εάν είχαν χωρίσει πολιτισμένα & συνέχιζαν από κοινού να τα φροντίζουν; Οι δικές τους ζωές δε θα είχαν ίσως σωθεί, εάν είχαν τη σύνεση να τις διαφυλάξουν με ένα διαζύγιο, από όλα τα επόμενα ψυχοφθόρα χρόνια; Τελικά, ο λόγος που δε χώρισαν ήταν όντως τα παιδιά, ή μήπως ήταν οι δικές τους ανασφάλειες μπροστά σε ένα νέο ξεκίνημα; Με ποιό δικαίωμα αποφάσισαν να τα δηλητηριάζουν καθημερινά, με το πρόσχημα πως δεν ήθελαν να τα πληγώσουν με το διαζύγιο;
Δεν είναι καλύτερο ένα ευτυχισμένο διαζύγιο, από ένα δυστυχισμένο γάμο;
...............................................................

Ετικέτες RELATION-SHIPS

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 12:44 μ.μ. :: 8 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Κυριακή, Νοεμβρίου 19, 2006 6. Δάνεια & Κάρτες ...

Πριν 4 ή 5 χρόνια αποκτήσαμε με το σύντροφό μου την πρώτη μας πιστωτική κάρτα! Τί ήταν αυτό το μαγικό πλαστικό πραγματάκι; Ακόμη δεν ξέραμε ακριβώς, αλλά λίγο η μόδα, λίγο οι πιέσεις των τραπεζικών που σε κάθε μας συναλλαγή μας προέτρεπαν να «μας κάνουν τη χάρη» να μας εκδόσουν & μια κάρτα, «έτσι, για την ευκολία μας», τελικά δεν το πολυσκεφτήκαμε & συμπληρώσαμε (με χαρά κιόλας!) τα έντυπα...
Από τότε εκδώσαμε άλλες 3-4 κάρτες, πήραμε (πάλι για την ευκολία μας) & 2 καταναλωτικά «δανειάκια» & σήμερα, που εδώ & 2 χρόνια ζητήσαμε από τις τράπεζες να μην τις ανανεώσουν γιατί θέλαμε να τις κλείσουμε (κρατήσαμε μόνο μία για ώρα ανάγκης, που την αφήνουμε πάντα στο σπίτι όταν πάμε για ψώνια) ακόμα πληρώνουμε το ...τίμημα της ανωριμότητας & του υπερκαταναλωτισμού μας!!!
Οι πιστωτικές κάρτες (όπως & κάθε συναλλαγή τελικά, πλην των καταθετικών, με τράπεζες) είναι μεγάλη παγίδα! Στην αρχή γεμίζεις με αυτές τις ειδικές θήκες του πορτοφολιού σου, κυκλοφορείς χαρούμενος (για την «εξυπνάδα» σου...) στα μαγαζιά & ψωνίζεις, χαίρεσαι όταν βλέπουν οι άλλοι το όμορφα στολισμένο μ΄αυτές πορτοφόλι σου, ψιλοκομπάζεις που «νά, εσύ έχεις & τόσες κάρτες» & δώστου οι τράπεζες σου ανεβάζουν το πιστωτικό σου όριο χωρίς να σε ρωτήσουν, αφού το έχεις αποδεχθεί στα ψιλά γραμματάκια που ποτέ δεν διαβάζεις πριν υπογράψεις! Κι έρχεται μια μέρα, που εκεί που αρχικά πλήρωνες 20€ / μήνα για τη μία σου κάρτα, ξαφνικά συνειδητοποιείς έντρομος & κατάπληκτος, πως καλείσαι πλέον για χάρη αυτής σου της «εξυπνάδας» να καταθέτεις ούτε λίγο ούτε πολύ ένα μισθό / μήνα στις διάφορες τράπεζες, έτσι, για να τις ευχαριστήσεις που σε διευκόλυναν!
Καλά να πάθεις! Δεν ήξερες, δε ρώταγες; Ποιός χαρίζει σήμερα χρήματα; Πώς είχες την «πολλά» εσφαλμένη εντύπωση πως οι τράπεζες είναι κοινοφελή ιδρύματα, που σκοπό τους έχουν τη δική σου εξυπηρέτηση; Μεγάλοι τοκογλυφικοί οργανισμοί είναι με στόχο το δικό τους πλουτισμό & τίποτε παραπάνω! Σου δίνουν 5 αλλά σου παίρνουν 105... Αγοράζεις π.χ. πράγματα αξίας 1000 euros & τελικά τα πληρώνεις 2000 euros! Πληρώνεις & πληρώνεις, & δώστου τόκοι & τόκοι υπερημερίας & άλλοι τόκοι, κι εσύ ποτέ δεν εξοφλάς...
Γιατί είχες την αφέλεια, ή αν θέλετε την κομπορρημοσύνη να δεχτείς την «εξυπηρέτηση» που τόσο απλόχερα ...σου πρόσφεραν αυτοί οι καταπληκτικοί τραπεζικοί υπάλληλοι, που δουλειά τους είναι να πείσουν τους ανυποψίαστους να εκδώσουν κι άλλες κάρτες ή να πάρουν κι άλλα δάνεια! Χώρια που σήμερα δε χρειάζεται καν να επισκεφθείς εσύ μια τράπεζα για να αποκτήσεις κάρτα: σε βρίσκουν οι έξυπνοι συνεργάτες τους, διάφορες ιδιωτικές εταιρείες συμβεβλημένες με τους τραπεζικούς οργανισμούς. Σε παίρνουν τηλέφωνο (δεν υπάρχει επιλογή, σε όλους τους καταχωρημένους αριθμούς στον τηλεφωνικό κατάλογο παίρνουν!), σου «χαρίζουν» μιά κάρτα σε ένα site στο Internet, στην TV, σε ένα περιοδικό που έπεσε στα χέρια σου, ΠΑΝΤΟΥ! Γιατί έτσι αυτοί κερδίζουν τρελλά από το δικό σου πορτοφόλι που συνεχώς αδειάζει!
Γι αυτό κουκλιά μου, ΑΡΝΗΘΕΙΤΕ! Αρνηθείτε χωρίς καθόλου σκέψη την υποτιθέμενη γενναιοδωρία τους, δεν είναι ευκολία για σας, αλλά καλοστημένη παγίδα (το ξαναλέω)! Ένας έξυπνος τρόπος για να μας τα παίρνουν «με το γάντι»! Αρνηθείτε πριν μείνετε χωρίς ακίνητα, χωρίς σπίτι, οικόπεδο ή αυτοκίνητο! Οι τράπεζες δεν αστειεύονται! Και 500€ αν τους χρωστά μόνο, αλλά δεν μπορείς πια να τα δώσεις, θα προβούν σε κατάσχεση, έπειτα σε στημένο πλειστηριασμό (αν δηλαδή το σπίτι σου αξίζει π.χ. 200.000€ αυτοί θα το δημοπρατίσουν για 100.000€ & θα το αγοράσουν δικοί τους άνθρωποι...!) & εσύ θα μείνεις με τις κλεισμένες πια κάρτες σου, σε ένα κατά τα άλλα άδειο πορτοφόλι...!
Φιλιά πολλά!
PS: ελπίζω να μη σας ψυχοπλάκωσα Κυριακάτικα! Αλλά από την άλλη, καλύτερα να σας στεναχωρήσω σήμερα εγώ, όσο προλαβαίνετε ακόμη να γλιτώσετε την κατηφόρα... Όσο για τις μεταφορές υπολοίπων, ΝΑΙ, συμφέρουν συνήθως, αρκεί μην υπογράψετε (διευκρινήστε το!) πως μαζί με τη μεταφορά, θέλετε & 2-3 καρτούλες ακόμη. Για δωράκι! Κι αν θέλετε, διαδώστε το αυτό παντού: σε φίλους, γνωστούς, συγγενείς, σε όλο τον κόσμο. Λαός ενωμένος εναντίον τραπεζών να γίνουμε!

Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 10:34 π.μ. :: 6 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Παρασκευή, Νοεμβρίου 17, 2006 5. Το Μωρό μου, αυτός ο Άγγελος!

Μωρό, μωρούλι, μωρουδάκι, τρυφερούδι, κουκλίτσα, ζουζουνάκι, καρδούλα μου, ψυχή μου, άγγελέ μου, αγγελούδι , πεταλουδίτσα, χαρά μου, λατρεία μου, αγάπη μου...! Πόσα ακόμη λόγια γλυκά δεν μεταχειρίζομαι όταν της μιλάω! ‘Οσα & να θυμηθώ να σας γράψω είναι λίγα!
Είμαι μια ξεφωνημένη χαζομαμά, αυτό είναι βέβαιο. Πώς όμως να μην είμαι, όταν αυτό το μαγικό μικροκαμωμένο πλασματάκι που ξεπήδησε μέσα από την κοιλιά μου πριν 6,5 μόλις μήνες, έχει καταφέρει να αλλάξει εντελώς τη ζωή μου;;; Όταν λαμβάνω καθημερινά, τί λέω, κάθε λεπτό, από αυτή την τόσο αιθέρια ύπαρξη, τόση άδολη αγάπη & τόση αγνή χαρά;
Τα μωρά όλου του κόσμου είναι νομίζω Άγγελοι, που κατέβηκαν στη γη μόνο για να μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους! Κάνουμε λάθος αν νομίζουμε πως τα γεννάμε εμείς, αυτά μας ξαναγεννάνε, μας ανασταίνουν από τα πάθη μας, από τις κακίες & τις εμπάθειες! Μας δείχνουν τον καλό, αγνό άνθρωπο που όλοι κρύβουμε μέσα μας, αυτόν ανασταίνουν!
Αγνά, απονήρευτα, άδολα, τρυφερά, γλυκύτατα, νομίζω πως δεν υπάρχει στην πλάση ολόκληρη πλάσμα πιο μαγικό, πιό καλό, πιό όμορφο, από αυτά τα τρισχαριτωμένα αγγελούδια! Σ΄αυτά βρίσκεται εντυπωμένη η πραγματική ουσία & το νόημα της ζωής μας. Χωρίς αυτά (ή πριν από αυτά) είμαστε νομίζω άνθρωποι μισοί, ανολοκλήρωτοι, χωρίς προορισμό, χωρίς σκοπό στη ζωή μας. Τουλάχιστον εγώ, πριν αποκτήσω το θησαυρό μου, έτσι ήμουνα. Δεν το ήξερα ίσως, τώρα όμως το ξέρω! Αυτό το γλυκύτατο τοσοδούλι πλασματάκι έδωσε στη ζωή μου πραγματικά άλλη διάσταση, μου χάρισε μια αίσθηση ανυπέρβλητης ευτυχίας & πληρότητας που ούτε καν να ονειρευτώ δε θα μπορούσα πριν!
Τώρα ξέρω πως χωρίς την μπεμπούλα μου θα ήμουν μάλλον ένας άνθρωπος χωρίς ψυχή. Έχω την αίσθηση πως δε θα μπορούσα να ζήσω πια χωρίς αυτή, έστω κι αν θα είχα τουλάχιστον την τύχη να θυμάμαι τη μαγεία αυτών των 6,5 μηνών...
Δεν ξέρω γιατί σας τα γράφω όλα αυτά! Μάλλον γιατί αισθάνομαι απίστευτα τυχερή που κρατώ επιτέλους στην αγκαλιά μου το μωρό μου, μετά από πάρα πολλά προβλήματα υγείας & αποτυχημένες εγκυμοσύνες. Σημασία όμως έχει το τώρα & τώρα είναι εδώ, δίπλα μου, με κοιτάζει & μου χαμογελά με ένα χαμόγελο που εμένα μου φαίνεται πως είναι το γλυκύτερο του κόσμου!
Είμαι σίγουρη, πως κι αν ακόμη δεν μπορέσω να κάνω άλλα παιδιά, δε θα διστάσουμε στιγμή, ούτε εγώ ούτε ο μπαμπάς της να υιοθετήσουμε τουλάχιστον άλλο ένα... Γιατί όπως είπα & παραπάνω, τα μωρά όλου του κόσμου είναι άγγελοι! Και τέτοια ευλογία τη θέλουμε στη ζωή μας για να της δίνει αξία & να μας ανεβάζει σε άλλα πνευματικά επίπεδα...

Αφιερωμένο φυσικά στην αξιολάτρευτη κορούλα μου & στη φίλη μου που αποφάσισε (επιτέλους!) να κάνει εξωσωματική! Με τις πιό ειλικρινά εγκάρδιες ευχές μου για καλοτυχία!!!

Ετικέτες ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 3:58 μ.μ. :: 7 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Τρίτη, Νοεμβρίου 14, 2006 4. Σαν το σκύλο με τη γάτα!

Γυναίκες & Άνδρες! Ή αν προτιμάτε Άνδρες & Γυναίκες! Τα 2 μισά του ίδιου κύκλου (του ανθρώπου), 2 μέρη του ίδιου συνόλου. Χαρακτήρες τόσο διαφορετικοί & ίσως γι αυτό τόσο ποθητοί μεταξύ τους. Μας έλκει ό,τι δεν καταλαβαίνουμε. Το αντίθετο μας γίνεται επιθυμητό.

Αφού όμως έχουν έτσι τα πράγματα γιατί υπάρχει αυτή η αιώνια διαμάχη ανδρών-γυναικών; Γιατί βαλόμαστε έτσι μεταξύ μας; Πέραν των πειραγμάτων γιατί δε διστάζουμε στις ανδροπαρέες οι μεν, στις γυναικοπαρέες οι δε να «θάβουμε» τους αλλόφυλούς μας; «Μαζί δεν κάνουμε & χώρια δεν μπορούμε» έλεγε η γιαγιά μου! Γιατί όμως; Και πώς να το χειριστεί αυτό κανείς; Στην αρχή μιας σχέσης γιατί φαντάζουν όλα υπέροχα ενώ μετά ξαφνικά ξεκινάνε οι τριβές;

Είναι άραγε δυνατή η συγκατοίκηση (άνδρα-γυναίκας) χωρίς εντάσεις, φωνές & φθορά ψυχολογική; Υπάρχουν «μέτρα» που μπορεί να πάρει κανείς για να προφυλάξει τον εαυτό του αλλά & τη σχέση αυτή-καθ΄αυτή από την επερχόμενη φθορά; Πόσα ακόμη παρόμοια ερωτήματα στριφογυρνάνε μέσα στο μυαλό μου παρατηρώντας καθημερινά τις σχέσεις των ζευγαριών!

Ετικέτες RELATION-SHIPS

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 6:55 μ.μ. :: 7 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Δευτέρα, Νοεμβρίου 13, 2006 3. Ζηλεύω άρα ...Αγαπώ;!

Ένα συνηθισμένο απόγευμα:
Juliett:
«Μωρό μου αύριο θα μπορέσεις να κρατήσεις σε παρακαλώ το μωρό να πάω μια βόλτα στην αγορά;»
Romeo:
«Μόνη σου; Να έρθω κι εγώ;»
.......................................................
Ζήλεια! Το σαράκι που τρώει τα σωθικά μας...
Τί είναι αυτό το αδηφάγο συναίσθημα που μας ταλαιπωρεί τόσο; Από πού πηγάζει; Πόσο χρήσιμο είναι; Είμαστε εντελώς ανυπεράσπιστοι στα θελήματά του;
Δε γνωρίζω κανέναν που να μη ζηλεύει ή να μη ζήλευε έστω σε κάποια του σχέση! Τόσο διαδεδομένη πια η ζήλεια; Πώς γίνεται; Αφού όλοι μας λέμε πως βλάπτει...

Κι όμως αγαπημένοι μου φίλοι, αν κοιτάξετε μέσα σας με ειλικρινή διάθεση θα δείτε πως τελικά δεν είναι η ζήλεια αυτή καθ΄αυτή που μας δημιουργεί όλα αυτά τα προβλήματα: ο εαυτός μας & μόνον αυτός είναι! Η ζήλεια από μόνη της, θα έλεγα πως είναι ωφέλιμη, δημιουργική & χρήσιμη μάλιστα. Μας βάζει σε σκέψεις του τύπου: «κι αν ο/η σύντροφός μου με αφήσει γιατί θα ερωτευτεί κάποιον/α άλλο/η;» Μας υπενθυμίζει δηλαδή αυτό το τόσο έντονο συναίσθημα πως με τον άλλο δίπλα μας δεν έχουμε υπογράψει ούτε κανένα συμβόλαιο (δεν είναι αγοραπωλησία η σχέση όπως & ο γάμος φυσικά που είναι απλώς η επισημοποίηση μιας σχέσης) αλλά ούτε & μπορούμε να τον κρατήσουμε με το ζόρι! Εξάλλου πώς είναι δυνατό να αγαπάς κάποιον αλλά να μη τον ζηλεύεις; Αφού η αγάπη η αληθινή πρέπει να εμπεριέχει & τον έρωτα & την καψούρα & το θαυμασμό προς το έτερον ήμισυ! Διαφορετικά δεν είναι αγάπη ερωτική αλλά πατρική/μητρική οπότε η σχέση έχει ουσιαστικά τελειώσει... Είναι όμως ποτέ δυνατό να είσαι ερωτευμένος με το σύντροφό σου & να μην ανησυχείς μη τον χάσεις; Αφού τον βλέπεις σαν ένα αξιοθαύμαστο δημιούργημα, σαν ένα μικρό θησαυρό, λογικό δεν είναι να νιώθεις πως κι άλλοι θα θελήσουν να τον αποκτήσουν;

Το θέμα είναι εμείς τί κάνουμε για να τον κρατήσουμε, για να τον κάνουμε να θέλει να μείνει στη δική μας σχέση! Του δείχνουμε ανά πάσα στιγμή & έμπρακτα την αγάπη μας; Τον κάνουμε να νιώθει «ο άρχοντας της καρδιάς μας»; Του φερόμαστε με τρυφερότητα, γλύκα, του δείχνουμε ερωτική διάθεση; Ή μήπως ξεχνάμε πως το χάδι αγγίζει όχι μόνο το κορμί του ανθρώπου αλλά & την ψυχή του, αναλώνουμε όλη μας τη θετική ενέργεια σε ανούσιους τσακωμούς & τα περιμένουμε όλα από εκείνον/η; Κι αν ο αγαπημένος μας παρεκτρέπεται & διαπράττει κάποια ...αμαρτήματα (ουδείς αλάνθαστος!) εμείς γιατί δε τον βοηθάμε να νιώσει ασφαλής στην αγκαλιά μας & δεν του δείχνουμε με το δικό μας παράδειγμα, υπομονετικά & έξυπνα πως βαζίζει σε λάθος δρόμο;

Προσωπικά πιστεύω πως η ζήλεια αν έχουμε την εξυπνάδα να «τη χειραγωγήσουμε», να την περιορίσουμε, μπορεί να γίνει κινητήριος δύναμη σε μια σχέση! Πώς να το πώ, το αλατοπίπερο, η νοστιμιά & η χάρη της συμβίωσης, το διέξοδο από τη ρουτίνα & τα καθιερωμένα. Αρκεί φυσικά να χρησιμοποιούμε & το μυαλό μας πριν μιλήσουμε ή πριν ενεργήσουμε, να μη ξεχνάμε πως είμαστε όντα σκεπτόμενα άρα προικισμένα κι αυτό είναι μεγάλη υπόθεση! Γιατί να μη μπορούμε να θέσουμε εμείς, εξαρχής τα όρια της ανοχής, της ανεκτικότητας αλλά & του ελέγχου μας πάνω στον αγαπημένο μας; Γιατί αφήνουμε να παρασυρόμαστε από το θυμό, τη φαντασιοπληξία, τον αρνητισμό & να υποφέρουμε χωρίς λόγο & αιτία;
Στο κάτω-κάτω, προτιμάμε τη μιζέρια που στοιχειώνει τις σχέσεις που διέπονται από ζήλεια αρρωστημένη ή τη χαρά & την ευτυχία των υγιών σχέσεων; Εμείς θα αποφασίσουμε με το να σκεφτούμε λίγο πιό ανοιχτά & να δούμε πως με την καταπίεση & το διαρκή έλεγχο το μόνο που καταφέρνουμε είναι να πληγώνουμε με τρόπο ανεπανόρθωτο τα συναισθήματα του άλλου όπως & τα δικά μας. Η ελευθερία, το μέγιστο & απόλυτο αγαθό της ζωής μας, όταν εκλείπει από μια σχέση, τότε αυτή δεν μπορεί να αναπτυχθεί, να ανθίσει κι αρχίζει να αργοπεθαίνει... Ενώ από την άλλη, είναι ηλίου φαεινότερον πως όσο κι αν περιορίσουμε ή ελέγξουμε το σύντροφό μας, αν εκείνος έχει τη διάθεση να μας απατήσει, δεν υπάρχει περίπτωση να μην το κάνει!

Οφείλουμε όμως, στον εαυτό μας κυρίως, τώρα που έχουμε τον άλλο πλάι μας, να το εκμεταλλευτούμε για να του δείξουμε πόσο όμορφα μπορούμε να περνάμε οι δυό μας για να τον κάνουμε έτσι να μη θέλει να φύγει από κοντά μας! Αυτό μετράει εξάλλου: το σήμερα, οι στιγμές που τώρα ζούμε!
Έτσι, νομίζω κι εμείς θα αναπτυσσόμαστε μέσα στη σχέση αλλά & ο σύντροφός μας!

Στο διάλογο που σας κατέθεσα στην αρχή, δεν απάντησα, τον κοίταξα απλώς με νόημα... Στα μαγαζιά πήγα φυσικά μόνη μου κι όταν επέστρεψα του είπα πόσο χαρούμενη με κάνει με την εξυπνάδα που αντιμετωπίζει τη σχέση μας & με τον αυτοέλεγχό του! Του υπενθύμισα δε γλυκά πως αφενός είμαι μαζί του από προσωπική επιλογή, αφετέρου πως χωρίς την ελευθερία μου θα μαράζωνα & θα γινόταν έτσι κι εκείνος δυστυχισμένος..!

ΥΓ: Μη νομίζετε πάντως πως δεν έχω ενεργήσει κι εγώ κάποιες φορές το ίδιο παρορμητικά & υποκινούμενη από το ίδιο συναίσθημα... Αφού σας δήλωσα ήδη πως για μένα: ζηλεύω άρα αγαπώ! Ξέρω όμως πως το όριο μέχρι το οποίο επιτρέπω στον εαυτό μου να το δείξει είναι αυτό που καθορίζει την ποιότητα της σχέσης που επιθυμώ...

Ετικέτες RELATION-SHIPS

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 3:06 μ.μ. :: 7 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Κυριακή, Νοεμβρίου 12, 2006 2. Ας γνωριστούμε!

Γειά & χαρά σας αγαπητοί Συνblogιστές!
Αυτό το Blog όπως θα δείτε είναι λιγάκι διαφορετικό αφού το γράφουμε δύο άτομα & αυτό που θα κάνουμε καταρχήν είναι να σας «συστηθούμε»:
Είμαστε ένα αγαπημένο ζευγάρι συμβατικό & αντισυμβατικό ταυτόχρονα. Ζούμε πολύ όμορφα μαζί, αποκτήσαμε πρόσφατα ένα γλυκύτατο μωράκι, έχουμε άλλα 2 πανέμορφα παιδάκια από προηγούμενο γάμο του ενός εκ των 2 μας, έχουμε τη δουλειά μας, τη ρουτίνα μας, μια ωραία παλιοπαρέα φίλων & ένα κούκλο γάτο!
Aγαπιόμαστε τρελλά, παρότι είμαστε 8,5 χρόνια μαζί! Ζούμε το σήμερα, αναπολούμε το χθες, ονειρευόμαστε το αύριο! Μας αρέσουν πολύ οι εκδρομές & τα ταξίδια. Ο «Ρωμαίος» είναι σκορπιός στο ζώδιο με ωροσκόπο ζυγό ενώ η «Ιουλιέττα» ακριβώς το αντίθετο: ζυγός με ωροσκόπο σκορπιό...
Απεχθανόμαστε τις κακίες & τους καβγάδες, μισούμε μόνο τα ... μίση! Βλέπουμε & αντιμετωπίζουμε τη ζωή πάντοτε από τη θετική της πλευρά & «αισιοδοξία» είναι η λέξη που μας χαρακτηρίζει.
Στους γύρω μας δεν μας αρέσει καθόλου ο ναρκισσισμός, η υποκρισία, το κουτσομπολιό & η ειρωνία. Την απλότητα, την ειλικρίνεια, το χιούμορ & την ευθύτητα αντίθετα τα εκτιμάμε πολύ.
Πρεσβεύουμε & οι δύο πως το sex παίζει σημαντικότατο ρόλο σε μια σχέση αλλά & στη ζωή μας γενικότερα.
Θέλουμε να πιστεύουμε πως χωρίς να ξεπερνάμε το μέτρο & να φτάνουμε σε υπερβολές, σε γενικές γραμμές είμαστε προοδευτικοί & ανοιχτόμυαλοι. Κατανοούμε & αποδεχόμαστε το καινούριο αρκεί να μην ξεπερνά τα όρια της προσωπικής ελευθερίας του καθενός.
Οι τρέλες, οι εκπλήξεις & τα πειράγματα είναι το φόρτε μας! Μας αρέσει όμως & να προβληματιζόμαστε για θέματα ουσίας & να αγωνιζόμαστε γι αυτά.
Πιστεύουμε & οι δύο πως η κοινωνία που ζούμε μπορεί να γίνει ομορφότερη αν προσπαθήσουμε όλοι να προοδεύσουμε καταρχήν σαν άτομα μεμονωμένα.
Το blog αυτό το φτιάξαμε για 2 λόγους: αφενός γιατί είναι μόδα (μια που μιλήσαμε για ειλικρίνεια σας αποδεικνύουμε τώρα την αλήθεια των λεγομένων μας) & αφετέρου για να διασκεδάζουμε παρέα, να προβληματιζόμαστε & να ανταλάσσουμε απόψεις.
Εν κατακλείδι ευχόμαστε σε όλους σας καλές πλοηγήσεις, υπομονή & επιμονή για την αντιμετώπιση των όποιων προβλημάτων σας ταλανίζουν & πολλές χαρές να ομορφαίνουν τις στιγμές σας.
Φιλιά Πολλά!

Ετικέτες BASIC

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 9:26 μ.μ. :: 8 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Παρασκευή, Νοεμβρίου 10, 2006 1. Περί Έρωτος...

"Όταν νιώθουμε πως μας αγαπούν, συμβαίνει κάτι μαγικό:
η καρδιά μας πλημμυρίζει με μια ζεστή διάθεση να συγχωρήσουμε
& οπλιζόμαστε με νέα αίσθηση δύναμης για να εκπληρώσουμε
τις ελπίδες & τα όνειρά μας.
Τα ζευγάρια ΜΠΟΡΟΥΝ να αγαπιούνται για μια ζωή!

Στην εποχή μας ζητάμε από μία σχέση περισσότερα παρά ποτέ.
Θέλουμε μια αγάπη που θα κρατήσει μια ζωή.
Θέλουμε να μείνει ζωντανό το πάθος μας για κάποιο πρόσωπο ξεχωριστό.
Κατά βάθος νιώθουμε πως είναι εφικτή μια φλογερή μονογαμική σχέση,
αλλά δεν έχουμε την ικανότητα να τη ζήσουμε σ΄όλη της την έκταση."

Ετικέτες ΡΗΣΕΙΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 10:58 μ.μ. :: 2 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------