Romeo & Juliet

Κυριακή, Ιανουαρίου 27, 2008 65. "Mε παράτησε για μια Ουκρανή!...

" - ..........
-Σιγά μωρέ, πώς κάνεις έτσι?
Δηλαδή αν ήταν Ρουμάνα, όλα μέλι γάλα?
Σιγά πάλι με αυτά τα αντικομουνιστικά σου.
Αν ήταν από τη δυτική πλευρά η κοπέλα ,θα φώναζες έτσι δυνατά?
Ή θα αποδεχόσουν την ήττα, πιό φυσιολογικά?
Αυτή τη στιγμή οι Ουκρανές, οι Ρωσίδες, οι Μολδαβές,
είναι ελεύθερες , διαθέσιμες κι ωραίες.
Οπότε το πιο πιθανό είναι ένας άντρας να μπλέξει μαζί τους.
Απλά στην προκειμένη, έτυχε να είναι ο άντρας σου.
Πράγμα λυπηρό για σε, αλλά μάλλον ευτυχές γι΄αυτόν.
Ξέρω το έχω ξανακούσει, ότι είναι κακές και θέλουν να διαταράξουν τον έγγαμό σου βίο.
Αλλά για πες μας, υπήρχε τέτοιος βίος?
Πότε κάνατε σεξ για τελευταία φορά?
Πότε ?
Αυτουνού του έτους?
Ή από τον προηγούμενο Γενάρη?

Ναι,το ομολογώ:
Όλα μπορούν να συμβούν σε αυτή τη ζωή.
Ακόμα και να σε παρατήσει ο άντρας σου, για μια Ουκρανή!"

.............................

Το παραπάνω post είναι εξ΄ολοκλήρου ΚΛΕΜΜΕΝΟ από ένα παλιό post του Zouri. To διάβασα πριν λίγο & το βρήκα εξαιρετικά "επιμορφωτικό" όσο & επίκαιρο & ρεαλιστικό (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει & αντίλογος). Μου άρεσε τόσο, που είπα να γίνω κι εγώ μια φορά "κλέφτρα" ανακυκλώνοντάς το! Είναι δε εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι οι απαντήσεις δίνονται από κύριο!
Θα ήθελα ωστόσο να συμπληρώσω στα σχόλιά του, πως σύμφωνα με ένα νόμο του Laissez-faire: το ότι υπάρχει τόσο μεγάλη προσφορά στον ερωτικό τομέα κι από τόσες πολλές τέτοιες κυρίες πλέον στη χώρα μας, σημαίνει βέβαια πως υπάρχει & αντίστοιχα μεγάλη ζήτηση... Αυτό όμως, ειδικά εμάς τις γυναίκες δεν θά΄πρεπε να μας προβληματίσει; Δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι άντρες γι΄αυτό, έτσι δεν είναι;;;
"Ο Θεός να μας φυλάει" θα πω εγώ τελικά... Αλλά επειδή "συν Αθηνά & χείρα κίνει", Τα μάτια σας 404...!
Φιλάκια,
Μαρία

Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 12:21 π.μ. :: 15 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Τρίτη, Ιανουαρίου 22, 2008 64. Προς τί οι αφορισμοί;

Πολλές φορές καθώς περιδιάβαινα σε ιστοχώρους πέτυχα σχόλια επικριτικά για άλλα blogs, υβριστικά, υποτιμητικά, του τύπου "στα περισσότερα blogs γράφονται σκουπίδια"! Και δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι με ποιό δικαίωμα, γιατί...

Καταρχήν το blog είναι το προσωπικό μας ιστολόγιο, ημερολόγιο κατά κάποιο τρόπο με τη διαφορά πως μπορείς να μη γράφεις καθημερινά, αλλά οποτεδήποτε επιθυμείς. Έπειτα δεν είσαι υποχρεωμένος να γράψεις ούτε για συγκεκριμένα θέματα, αλλά ούτε & με επιμορφωτικό σκοπό. Μπορείς να το κάνεις, αλλά μόνο εάν το επιλέξεις, ενώ αν δε θέλεις (ή δεν προλαβαίνεις) μπορείς & απλά να κρατάς σημειώσεις για οτιδήποτε σε απασχολεί ή μονάχα να καταγράφεις τις σκέψεις σου!

Θεωρώ λοιπόν πως όσοι θέλουν να το παίξουν "δήθεν" & να χλευάζουν το περιεχόμενο των άλλων ιστολογίων (& δεν αναφέρομαι σε κανένα επικριτικό σχόλιο για το δικό μου blog βέβαια) το μόνο τελικά που καταφέρνουν είναι να καταδεικνύουν τους εαυτούς τους ως γελοίους, υποκριτές & σοβαροφανείς...

Γι΄αυτό λοιπόν φίλοι μου, ας μην ασχολούμαστε με το τί κάνουν οι άλλοι στα ιντερνετικά "σπίτια" τους, γιατί στο κάτω-κάτω "στο σπίτι του ο καθένας κάνει ό,τι θέλει"!*

*Σημείωση: Ενώ εδώ βέβαια που είναι δημοσιοποιημένα τα εν οίκω, καλό είναι να φροντίζουμε να κρατάμε & μια κάποια σχετική δεοντολογία (γνώμη μου)

Ετικέτες ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΝΟΗΜΑ, ΣΚΕΨΕΙΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 1:29 μ.μ. :: 11 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Κυριακή, Ιανουαρίου 20, 2008 63. Εκπομπή για τα blogs αύριο!

Το Blogs είναι ένα είδος ιστοσελίδας που επιτρέπει στον καθένα, εύκολα και δωρεάν, να ανεβάσει τα κείμενά του στο Διαδίκτυο και να δεχθεί –και εδώ βρίσκεται η μεγάλη του καινοτομία- τα σχόλια των αναγνωστών του. Τα blogs, ή αλλιώς τα ιστολόγια, έκαναν το 2007 ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους στην παγκόσμια επικαιρότητα. Στην Ελλάδα, έστρεψαν σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού επάνω τους, κάνοντας σαφές ότι αποτελούν όχι απλά ένα τεχνολογικό φαινόμενο, αλλά και μια κοινωνική και πολιτισμική εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Η καρκινοπαθής Αμαλία Καλυβίνου με το καταγγελτικό της ημερολόγιο και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα για τις πυρκαγιές του 2007, που διοργανώθηκαν μέσω SMS και blogs, έδειξαν καθαρά ότι τα ιστολόγια δεν είναι απλά ένα εργαλείο επικοινωνίας κι έκφρασης, άλλα ότι συνιστούν κι ένα νέο δημόσιο χώρο, διαμέσου του οποίου αποκτούν φωνή ομάδες του πληθυσμού που ως χθες ήταν αποκλεισμένες απ’ τη δημόσια συζήτηση.

Το ντοκυμαντέρ του Μανώλη Ανδριωτάκη και της Μέντη Μέγα εξερευνά τις ποικίλες όψεις του φαινομένου, δίνοντας το λόγο σε bloggers, σκαπανείς του είδους, θεωρητικούς και δημοσιογράφους, που -ο καθένας από την πλευρά του- επιχειρεί καθημερινά να προσδώσει αξία στο Νέο Μέσο. Επιπλέον επιχειρείται το άνοιγμα ενός διαλόγου πάνω σε φλέγοντα ζητήματα του blogging και του Διαδικτύου, όπως η ανωνυμία και η διαφήμιση, η σχέση των παραδοσιακών Μέσων με το Διαδίκτυο, η καλλιτεχνική τους διάσταση κ.α. Πιο συγκεκριμένα, το ντοκυμαντέρ στοχάζεται πάνω στην φύση του ίδιου του Μέσου, στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται με την ανάδυσή του, αλλά και στους κινδύνους που απορρέει η μαζική του χρήση.

Τι είναι το blog για τον κάθε χρήστη χωριστά; Υπάρχει ανάγκη για κάποιο είδος δεοντολογίας; Ποιός κερδίζει απ’ όλο αυτό το δωρεάν περιεχόμενο; Είναι θεμιτή η «διαχείρηση των σχολίων» μέσω της δυνατότητας του «moderation»; Υπάρχει «κίνημα των bloggers»; Πόσο ουσιαστική είναι η συζήτηση των ιστολόγων; Αυτά και άλλα ερωτήματα «αναρτώνται» στο ντοκυμαντέρ με τρόπο που να παραπέμπει τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο ενός blog. Οι ομιλητές αφήνοντας τα σχόλιά τους, δημιουργούν διαρκώς τις προϋποθέσεις για τη σύναψη ενός ζωντανού και πολλά υποσχόμενου διαλόγου.

Στην ταινία μιλούν οι bloggers old-boy, ψιλικατζού, G700, chaka-khan, murplej@ne, Παναγιώτης Βρυώνης, ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης, οι δημοσιογράφοι Αντρέας Παναγόπουλος και Γκάζι Καπλάνι, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Πιλάβιος, ο εκδότης Διονύσης Μαραθιάς, και ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Dan Gillmor.

Παρασκήνιο, ΕΤ1, Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008, ώρα 20.00
Σκηνοθεσία: Μανώλης Ανδριωτάκης & Μέντη Μέγα

+ σχετικό άρθρο της Καθημερινής

Όλα όσα διαβάσατε παραπάνω τα "έκλεψα" από την αξιαγάπητη φίλη μας Κωλόγρια". Κοριτσάκι ευχαριστώ!

Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 5:16 μ.μ. :: 1 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008 62. Mακρυά!

Έλαβα προχθές στο κινητό μου ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα που μου γνωστοποιούσε πως στο κατάστημα Mark's & Spencer ξεκινούσαν εκπτώσεις της τάξεως του 40-60%. Το ίδιο μήνυμα έλαβε & η κολλητή μου κι έτσι, αποφασίσαμε να κάναμε μια βόλτα από εκεί σήμερα το πρωί βασικά για να "κόψουμε κίνηση".
Όντως σε πολλά είδη είχαν τόσο μεγάλες εκπτώσεις, αν & γινόταν στην κυριολεξία το αδιαχώρητο! Είχε πάρα πολύ κόσμο, λες & δωρίζαν τα ρούχα. Πωλήτριες δεν υπήρχαν πουθενά παρά μόνο στα ταμεία, ρούχα πεταμένα παντού & γενικά γινόταν ένας χαμός...

Τέλος πάντων, εγώ το διασκέδασα με τη μικρή που πλησίαζε άλλα παιδάκια, τα πείραζε, τους "μιλούσε", ταυτόχρονα έριχνα & καμμιά ματιά σε κανένα όμορφο παιδικό ρουχάκι, η δε κολλητή μου, καθώς διανύει τον 7ο μήνα κύησης διάλεξε μωρουδιακά & πυζάμες-ρόμπες για το μαιευτήριο. Τελικά αγοράσαμε η κάθε μία μας αυτά που την ενδιέφεραν, αφού πρώτα περιμέναμε κανένα μισάωρο στην "ουρά" του ταμείου. Εννοείται πως με τόσο κόσμο που είχε μέσα, ούτε κατά διάνοια δεν μπήκαμε σε δοκιμαστήριο (αν & εγώ που πήρα πράγματα για το μωρό, ούτως ή άλλως δε θα έμπαινα για να μην το ταλαιπωρώ).

Αργότερα στο σπίτι διαπίστωσα πως 2-3 από τα πράγματα που της αγόρασα της ήταν μικρά & σκέφτηκα να πάω το ίδιο απόγευμα να τα αλλάξω, ώστε να προλάβω να βρω μεγαλύτερα νούμερα. Κι αφού πήγα & αγκομάχησα πάλι μέσα στον πολύ κόσμο, έως ότου βρω τα νούμερα (αφού δεν υπήρχε καμμία κοπέλα να με εξυπηρετήσει) & περίμενα πάλι υπομονετικά τη σειρά μου στο ταμείο για τις αλλαγές, τί μου λένε;

Την πιό απαράδεκτη ατάκα που έχω ακούσει μέχρι σήμερα σε κατάστημα!!! :
Πως ΔΕΝ κάνουν αυτή την εβδομάδα ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ, αλλά πως μπορώ να πάω μετά τις 22 του μήνα & τότε θα μου τις κάναν!!!...

Αν με ξέρατε προσωπικά θα φανταζόσαστε τί ακριβώς έκανα! Ένα μικρό πόλεμο. Και φυσικά τους εξέφρασα αυτά ακριβώς που σκεφτόμουνα για την πολιτική του καταστήματος χωρίς κανένα ενδοιασμό!!!

Είναι δε οι τύποι εντελώς αναληθείς, διότι ΔΕΝ κάνουν σε όλα τα είδη τους έκπτωση από 40-60%, αφού σε πολλά όπως στα είδη για το σπίτι για παράδειγμα, είτε δεν κάνουν ΚΑΘΟΛΟΥ έκπτωση, είτε κάνουν ΜΟΝΟΝ 10% !...

Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά; Μα για να προσέξετε μην πάθετε τα ίδια. Κι αν τυχόν θελήσετε να επισκεφτείτε τη συγκεκριμένη αλυσίδα καταστημάτων, οπωσδήποτε να δοκιμάσετε πριν αγοράσετε, ώστε να είστε απολύτως βέβαιοι πως δε θα χρειαστείτε αλλαγή, γιατί εάν σας πουν κι εσάς το ίδιο (δεν το ξέρω αυτό, μπορεί να είναι μονάχα τακτική του καταστήματος της Ρόδου...) τότε το πιθανότερο είναι μετά από μια εβδομάδα να ΜΗ βρείτε τα νούμερα ή τα σχέδια που θα ψάχνετε!
Αυτά! Όσο για μένα: το πάθημα μου έγινε μάθημα & από εδώ & στο εξής δεν υπάρχει περίπτωση να υποβάλλω τον εαυτό μου σε καμμιά τέτοια ταλαιπωρία ή σύγχυση!!!

Φιλάκια & να προσέχετε αγαπημένοι μου! Γιατί ό,τι γυαλίζει δεν είναι φυσικά χρυσός!

Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ, ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 11:41 μ.μ. :: 5 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------
61. Γιατρέ μου, τί έχω πάθει;;;

Και μετά τα κάλαντα & τις γιορτές, καιρός για αυτοκριτική!
Τον τελευταίο χρόνο δεν με αναγνωρίζω... Εκεί που πάντα είχα πολύ δυνατή μνήμη σε σημείο που να θυμάμαι άνετα ημερομηνίες γενεθλίων, αριθμούς αυτοκινήτων όλων των γνωστών & φίλων, τα τηλέφωνα των περισσοτέρων πελατών ακόμη & της εταιρείας του άντρα μου μα & τα Α.Φ.Μ. τους, ξαφνικά συνειδητοποιώ, όσο κι αν δεν ήθελα μέχρι τώρα να το παραδεχτώ, πως δυσκολεύομαι να θυμηθώ ακόμη κι αν έχω φαγητό από χθες στο ψυγείο ή όχι!
Έχω τρομοκρατηθεί! Δεν ξέρω τί ακριβώς μου συμβαίνει (υποθέτω κάτι σαν overloaded) μα δεν μου αρέσει καθόλου, με στεναχωρεί & φυσικά με προβληματίζει. Χθες νόμιζα πως είχα φαγητό στο ψυγείο από την προηγούμενη κι όταν κατά τις 4 το απόγευμα ανακάλυψα πως δεν είχα έτρεχα πανικόβλητη να ξεπαγώσω κιμά στα μικροκύματα για να προλάβω πριν έρθει ο άντρας μου να μαγειρέψω μια μακαρονάδα... Πριν λίγες μέρες ξέχασα να φροντίσω να πάρουμε pampers για τη μικρή κι όταν το μωρό λερώθηκε & πήγα να το αλλάξω, αναγκάστηκα (αφού τα κρυμένα που είχα για "ώρα ανάγκης" δεν της έμπαιναν πια) να της φορέσω ...(ναι μη γελάτε) σερβιέτα για λίγο. Και μπορεί μετά να το έλεγα στο τηλέφωνο με την κολλητή μου & να ξεκαρδιζόμασταν (που εμένα η κόρη μου φόρεσε σερβιέτα από την ηλικία των 20 μηνών) αλλά πέραν της αστειότητος της υπόθεσης κάτι πρέπει να κάνω!
Χριστέ μου, τί φρίκη είναι αυτή; Είναι δυνατόν εγώ που δεν ξεχνούσα ποτέ το παραμικρό τώρα να ξεχνάω τόσα πράγματα; Ούφ! Κάτι πρέπει να κάνω, αλλά τί;;;
Η αλήθεια είναι πως πλέον είναι πάρα πολλά αυτά που έχουν πέσει πάνω μου, αλλά πρέπει να βρω ένα τρόπο να οργανώνω καλύτερα τη σκέψη μου. Δεν είναι δυνατό από τα μέσα της "χρυσής" δεκαετίας των 30-40 να βρίσκομαι στα πρόθυρα του Αλτσχάιμερ! Μήπως να κάνω τίποτε εξετάσεις για έλλειψη καμμιάς βιταμίνης στον οργανισμό μου;
Το καλοκαίρι θα φροντίσω (αν είμαστε καλά) να αφήσω το μωρό στους γονείς μου & να πάμε οπωσδήποτε βαρβάτες διακοπές! Έχουμε 2,5 χρόνια να πάμε πραγματικές διακοπές & τις έχω μεγάλη ανάγκη...

Ετικέτες ΜΕ ΝΟΗΜΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, SOS

Posted by ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ :: 2:52 π.μ. :: 6 comments

Post / Read Comments

---------------oOo---------------