Romeo & Juliet
Romeo & Juliet
Το Blog Της Αγάπης!
Προφίλ
Name::ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ
From::ΡΟΔΟΣ, ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ, Greece
Ρητά που με εκφράζουν: "Αγαπώ να Αγαπώ!", "Όλα ή Τίποτα", "Η Ελευθερία του ενός σταματά εκεί που ξεκινά η αξιοπρέπεια του άλλου", "Ο Τολμών Νικά", "Μην κρίνεις-κατακρίνεις τους άλλους, τον εαυτό σου κοίτα!"
Εδώ περισσότερα για μας
Προηγούμενα
74." SUMMER WINE ", lyrics
73. ΔΙΚΑΙΩΣΗ...
72. ΒΡΕΙΤΕ ΣΑΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΤΟ ΚΤΗΝΟΣ ΠΟΥ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ...
71. Ένα τελευταίο ...αφιερωμένο εξαιρετικά!
70. ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ!
69. NAI, ΑΓΟΡΑΖΩ ΚΙΝΕΖΙΚΑ ΡΟΥΧΑ!
68. Λυπάμαι την ...κυρία του κυρίου...
67. ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΕ ΟΛΟΙ! ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!
66. Εκ βαθέων...!
65. "Mε παράτησε για μια Ουκρανή!...
Ανεκδοτάκι;
ΞΑΝΘΙΑ & ΚΟΚΚΙΝΟΜΑΛΛΑ! Μια ξανθιά και μια κοκκινομάλλα περπατούν στο δρόμο. Ενώ περνούν έξω από ένα ανθοπωλείο η κοκκινομάλλα βγάζει μια φωνή:
- Ωχ, τι έπαθα!
- Τι συμβαίνει; ρωτάει η ξανθιά.
- Να εκεί είναι ο φίλος μου κι αγοράζει λουλούδια, απαντά η κοκκινομάλλα.
- Και φοβάσαι ότι τα αγοράζει για κάποια άλλη;
- Όχι, λέει η κοκκινομάλλα, ξέρω ότι τα παίρνει για μένα αλλά να, όταν μου παίρνει λουλούδια ξέρω ότι θα είμαι για τρεις μέρες ανάσκελα με τα πόδια ψηλά!
- Γιατί; ρωτάει η ξανθιά. Δεν έχετε βάζο;
Αρχείο
Νοεμβρίου 2006
Δεκεμβρίου 2006
Ιανουαρίου 2007
Φεβρουαρίου 2007
Μαρτίου 2007
Απριλίου 2007
Μαΐου 2007
Ιουνίου 2007
Αυγούστου 2007
Σεπτεμβρίου 2007
Οκτωβρίου 2007
Νοεμβρίου 2007
Δεκεμβρίου 2007
Ιανουαρίου 2008
Φεβρουαρίου 2008
Μαρτίου 2008
Απριλίου 2008
Ιουνίου 2008
Ιουλίου 2008
Αυγούστου 2008
Για Ροδίτες!
Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Νομαρχιακιακή Αυτοδιοίκηση Δωδεκανήσου
Μάθετε Υπολογιστές κι αποκτήστε το ECDL!
C.S.I. στην Ιαλυσό Ρόδου
Δείτε κι αυτό ...
UNICEF ΓΙΝΕ ΜΕΛΟΣ
ΕΛΠΙΔΑ
ΖΩΑΚΙΑ
ΓΙΑΤΡΟΣ
Γιατροί του Κόσμου
WWF
Wikipedia
e-Μεταφράσεις
POSEIDON Καιρικές Προβλέψεις
Ωρα Ελλάδος
Το άλλο μου Blog..
Ηλιαχτίδα
Όμορφα, Ενδιαφέροντα Blogs
Maika
Prophet Estarian
Zouri
Κωλόγρια
Atheofobos
Klearchos
Bluesmartoulis
Zoufitsa
Spirit
Ζυγίνα
Marado
Με το φεγγάρι αγκαλιά
Street Spirit
Φύρδην-Μίγδην
Zaphod
Tassoula
Alkyoni
An-lu
Shades_in_the_dark
Serenity
Coolplatanos
Avra
Ladybug
Ralou
Sevarose
Elenitsa
Debby
R3b3toskilo
Annamaria
Heliotypon
Fibi
Kapetanissa
Πρέζα TV
Μικρός Πρίγκηπας
Ο δείμος του πολίτη
Askardamykti
Φαίδρα
Sofia
Θεία Λένα
Alexandra
ΖΩΑΚΙΑ
Μου Λείπουνε...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΜΑΛΙΑ...
Nάσος ή Nassos
Onomatodosia
Φοίνιξ
Asimenia
All my life
Liodara
Anatoli
Salome
Μας είδαν
Template
By Caz
Powered by: Blogger
Ville Valo feat. Natalia Avelon - Summer Wine
Υπέροχη διασκευή σε τραγούδι των 60s της Nancy Sinatra και του Lee Hazlewood.
Το βιντεάκι του σας το χαρίζω στο άλλο μου blog Ηλιαχτίδα, το οποίο πλέον θα λειτουργεί. Πολλά Φιλιά!
Natalia Avalon:
Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Ville Valo:
I walked in town on silver spurs that jingled to
A song that I had only sang to just a few
She saw my silver spurs and said lets pass some time
And I will give to you summer wine
Ohh-oh-oh summer wine
Natalia:
Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Ohhh-oh summer wine
Ville:
My eyes grew heavy and my lips they could not speak
I tried to get up but I couldn΄t find my feet
She reassured me with an unfamiliar line
And then she gave to me more summer wine
Ohh-oh-oh summer wine
Natalia:
Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Mmm-mm summer wine
Ville:
When I woke up the sun was shining in my eyes
My silver spurs were gone my head felt twice its size
She took my silver spurs a dollar and a dime
And left me cravin΄ for more summer wine
Ohh-oh-oh summer wine
Natalia:
Strawberries cherries and an angel΄s kiss in spring
My summer wine is really made from all these things
Take off your silver spurs and help me pass the time
And I will give to you summer wine
Mmm-mm summer wine
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ, Lurics, Music
Επιτέλους! Το απάνθρωπο, κυνικό & αδίστακτο κάθαρμα που διέπραξε τη στυγερή δολοφονία του πολύ αγαπητού ηθοποιού Νικόλα Σεργιανόπουλου πιάστηκε & μάλιστα ομολόγησε! Δόξα τω Θεώ! Ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ από εμένα στους αστυνομικούς του τμήματος ανθρωποκτονιών, που έκαναν αυτή τη φορά τόσο καλά τη δουλειά τους, παρά τις όποιες δυσκολίες είχαν να αντιμετωπίσουν από τη δημοσιότητα & την έκταση που πήρε το θέμα!
Τουλάχιστον τώρα η ψυχούλα του αδικοχαμένου Νικόλα μπορεί να δικαιωθεί... Την ίδια δικαίωση μπορούν να νιώσουν & οι άνθρωποι της οικογενείας του, οι φίλοι του, ακόμη κι εμείς όλοι που τόσο τον θαυμάζαμε χωρίς να τον γνωρίζουμε προσωπικά. Και μπορούμε επίσης, όλοι μας να πάρουμε μια βαθειά ανάσα εφησυχασμού γνωρίζοντας πως δεν κυκλοφορεί έξω ελεύθερο αυτό το ανθρωπόμορφο κτήνος!
Μακάρι να γινόταν να συλληφθούν & όλοι όσοι έχουν διαπράξει ανάλογα εγκλήματα σε θύματα όχι το ίδιο διάσημα... Και μακάρι τέλος, να σαπίσει στη φυλακή ο 30χρνος Γεωργιανός δολοφόνος, να μη βγει ποτέ εάν πραγματικά δε συμμορφωθεί...!
Τώρα μπορώ να σας πω "Καλό Ταξίδι" κύριε Μαρκορά...
Ετικέτες ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ, ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟΛΑ..., ANTIO
Ένας αξιολάτρευτος άνθρωπος, ένας εξαιρετικά ταλαντούχος ηθοποιός, ένας γοητευτικότατος άντρας πέθανε προ 2 ημερών με τρόπο φρικτό, ανίερο, εντελώς πέρα από τα όρια του ανθρώπινου νου...
Δεν με ενδιαφέρουν καθόλου οι ιδιαιτερότητες του Νικόλα ή οι ερωτικές του προτιμήσεις! Για μένα δεν έχουν καμμία σημασία! Σημασία έχει μόνο πως ήταν κατά κοινή ομολογία Άνθρωπος (με άλφα κεφαλαίο!), αξιοπρεπέστατος & γλυκύτατος! Σημασία έχει πως σε κανένα μα κανένα ανθρώπινο ον δεν αξίζει τέτοιος φρικτός θάνατος...
Σημασία έχει πως ΠΡΕΠΕΙ οπωσδήποτε να τιμωρηθεί αυτό το κτήνος!!! Γιατί άνθρωπος δε θα μπορούσε ποτέ να φερθεί έτσι σε άλλο ανθρώπινο ον. Ούτε καν στα ζώα δεν μπορούμε να φερθούμε έτσι...
Ας βοηθήσουμε όλοι να δικαιωθεί η ψυχή του κυρίου Σεργιανόπουλου! Παρακαλώ πολύ οποιονδήποτε γνωρίζει κάτι, την παραμικρή λεπτομέρεια, να τολμήσει να την καταθέσει στους αστυνομικούς που πασχίζουν να λύσουν αυτό το ανόσιο έγκλημα! Και παρακαλώ επίσης πολύ, όλους όσους ρισκάρουν την ίδια τους τη ζωή με παρόμοιους τρόπους με το Νικόλα, να παραδειγματιστούν από το φρικτό & άδικο τέλος του, για να αρχίσουν να προσέχουν! Δυστυχώς η κοινωνία μας πια βρύθει από αδίστακτα & θρασύδειλα υποκείμενα...
Ευχαριστώ!
Ετικέτες ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟΛΑ...
Παρότι σταμάτησα εδώ & λίγο καιρό να γράφω στο παρόν blog, ωστόσο επέστρεψα για να ανεβάσω ένα τελευταίο post που έπρεπε να το είχα γράψει νωρίτερα.
Όφειλα λοιπόν πιό πριν να είχα αφιερώσει ένα (τουλάχιστον) post στον αγαπημένο μου Στυλιανό, στο σύζυγο-σύντροφό μου, στον άνθρωπο που με στηρίζει πάρα πολύ σε ό,τι κι αν κάνω! Αυτός ο καταπληκτικός άνθρωπος, είναι για μένα χωρίς υπερβολή τα πάντα στη ζωή μου (ακόμη & μετά τη γέννηση του παιδιού μας & παρά τη λατρεία που της έχω). Από την ημέρα που τον πρωτοείδα ένιωσα πως είχα απέναντί μου τον μεγάλο έρωτα της ζωής μου κι έτσι ακριβώς νιώθω 10 ολόκληρα χρόνια τώρα! Ακούω τα βράδυα την ανάσα του (& το ροχαλητό του ακόμη) & νιώθω πόσο πολύ τον Αγαπώ τις στιγμές που σκέπτομαι με αγωνία μην τυχόν πάθει ποτέ τίποτε... Μυρίζω τη μυρωδιά του & με εξιτάρει πάντοτε το ίδιο, με αγγίζει & με τρελλαίνει!
Αλλά δεν είναι μόνο η σαρκική επιθυμία που νιώθω γι΄αυτόν τον άνθρωπο ολοζώντανη τόσα χρόνια τώρα, είναι πολλά παραπάνω... Από την ημέρα που τον γνώρισα κατάφερε να με αλλάξει με έναν τρόπο σχεδόν μαγικό! Η ηρεμία του, το χιούμορ του, η διπλωματία του, η καλοσύνη του, όλα του με έχουν επηρεάσει απίστευτα, με έχουν κάνει να θέλω να του μοιάσω (τόσο τον θαυμάζω!) & ειλικρινά πιστεύω πως πολλά από αυτά που είμαι εγώ σήμερα σαν άτομο, του τα χρωστώ...
Ο Στυλιανός μου είναι για μένα πολλά περισσότερα από όσα ονειρεύτηκε νομίζω ποτέ γυναίκα να βρει στον καλό της: δεν είναι μόνο ο σύζυγός μου, είναι ο εραστής μου (& νομίζω πια πως θα παραμείνει για πάντα), το φιλαράκι μου (γελάμε απίστευτα οι δυό μας),o Ροδίτης Θεός Μου που εξαιτίας του απαρνήθηκα την πόλη μου, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, το σπίτι μου & δεν το μετάνιωσα ποτέ, είναι ο σοφός & πανέξυπνος καθοδηγητής μου!!! Σε όλες τις δύσκολες καταστάσεις ξέρει ακριβώς τί να κάνει για να τις ξεπεράσουμε, σε όλα τα διλήμματα βρίσκει την πιό σωστή λύση & είναι πάντοτε ακούραστος, πάντοτε υπερδραστήριος, βράχος σωστός! Δεν υπερβάλλω καθόλου αν πω, πως χωρίς εκείνον εγώ είμαι μισή: είναι οι φτερούγες μου για να μπορώ να επιχειρώ διάφορα, είναι η δύναμή μου, η καρδιά μου...
Λατρεμένε μου Στυλιανέ Σ΄ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ μέσα από την καρδιά μου για όλα όσα μου προσφέρεις & σου ζητώ ειλικρινά συγνώμη αν κάποιες φορές σε στεναχωρώ. Θέλω ακόμη να σου πω πως πραγματικά είσαι ο άγγελός μου, το άλλο μου μισό & πως νιώθω απίστευτα τυχερή που βρεθήκαμε εμείς οι δύο σ΄αυτή τη ζωή!!! Μακάρι να είσαι πάντοτε καλά για να μπορώ κι εγώ να είμαι καλά...
Φιλιά Αγάπης σου δίνω!
Το Μαράκι Σου.-
*Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη με κινητό γι΄αυτό δεν είναι ολοκάθαρη.
Ετικέτες ΓΙΑ ΣΕΝΑ
Γράφω αυτό το post για να σας πω με κάθε ειλικρίνεια, πως δεν έχω το χρόνο που θα ήθελα, για να μπορώ να σας γράφω όλα όσα θα ήθελα... Διανύω μια πολύ όμορφη φάση της ζωής μου, έχω μια καταπληκτική οικογένεια (την οποία σκοπεύω & να αυξήσω, όχι, δεν είμαι έγκυος αν & θα το επιδιώξουμε!) που τη λατρεύω, μια δουλειά που αγαπώ πολύ, κάποιους πολύ αγαπητούς φίλους & πάρα πολλά πράγματα που θέλω να βρω χρόνο για να ξεκινήσω ακόμη! Με άλλα λόγια, όσο κι αν μου αρέσει πολύ η επικοινωνία με όλους εσάς, ωστόσο πρέπει να ιεραρχήσω αυτή τη στιγμή τις ανάγκες μου & να οργανώσω καλύτερα το χρόνο μου. Θέλω να περνώ περισσότερες ώρες με τον Στελλάκο μου, να παίζω περισσότερες ώρες με το παιδί μου, θέλω να ασχοληθώ περισσότερο με τη δουλειά μου (γιατί είναι προσωπική επιχείρηση, η οποία μάλιστα αποδίδει πολύ καλά & άρα, όσο περισσότερο ασχολούμαι εγώ μαζί της τόσο περισσότερο κερδισμένη βγαίνω) & φυσικά υπάρχουν μερικές δεκάδες -τουλάχιστον- πράγματα που θέλω να κάνω για τον εαυτό μου! Για παράδειγμα θέλω να ξεκινήσω χορό, tennis, ζωγραφική & οπωσδήποτε να κάνω πολλά-πολλά-πολλά ταξίδια!!!
.......................................................................
Άρα αγαπημένοι μου φίλοι, κάπου εδώ θα σας αποχαιρετήσω. Ευτυχώς που αυτό θα γίνει μέσω Internet γιατί δεν μου αρέσουν καθόλου οι αποχαιρετισμοί. Ίσως γιατί δεν τους πιστεύω καθόλου! Βαθειά μέσα μου μάλιστα, πιστεύω πως εφόσον δε θέλουμε να αποχωριστούμε από κάποιον, τότε κάπου, κάπως θα ξαναβρεθούμε! Το ίδιο εύχομαι & για όλους εσάς που μου κρατήσατε συντροφιά τόσες πολλές στιγμές όλο αυτό τον χρόνο! Μακάρι να τύχει κάπου, κάπως, να συναντηθούμε, να γνωριστούμε & γιατί όχι; Να γίνουμε & πολύ καλοί φίλοι!!! Τώρα όμως έχω να κάνω τόσα πολλά, που ειλικρινά το blogging για μένα είναι κατάχρηση χρόνου & πολυτέλεια.
Σίγουρα θα μου λείψετε αρκετά & σίγουρα σε πολλούς από εσάς θα μπαίνω συχνά να διαβάζω τα νέα σας. Ίσως μάλιστα κάποτε να αποφασίσω να συνεχίσω από εδώ που τώρα σταματώ! Και να κάνω μια νέα αρχή στο blogging, πιό όμορφη & με περισσότερο νόημα. Έχω να σας πω τόσα πολλά, που ώρες-ώρες στεναχωριέμαι για την έλλειψη χρόνου που σ΄αυτή τη φάση της ζωής μου βιώνω & εξαιτίας της οποίας δεν προλαβαίνω να post-άρω ούτε το 1/100 από όσα επιθυμώ...
Εύχομαι να είστε όλοι καλά, να βρείτε τον τρόπο για να είστε αληθινά χαρούμενοι, να ΑΓΑΠΑΤΕ τον εαυτό σας αλλά & τους γύρω σας με ειλικρίνεια & τότε όλα θα γίνουν πολύ πιό μαγικά στη ζωή σας!
Σας φιλώ όλους γλυκά,
Μαρία.-
*Εάν προσπαθείτε να αφήσετε σχόλιο αλλά δεν το βλέπετε, να σας ενημερώσω πως εγώ τα διαβάζω, απλά έχω ενεργοποιήσει τον μετριασμό σχολίων.
Κι εγώ & όλοι μας! Θέλουμε δε θέλουμε, είτε το ξέρουμε είτε όχι! Μπορεί εμάς να μας "τρώει" η μεγαλομανία, η επιδειξιομανία & μια τρέλα να κυνηγάμε τα "επώνυμα" ρούχα ή αλλιώς τις φίρμες, μπορεί να θεωρούμε (& αρκετές φορές όχι άδικα) πως "όσα δίνεις, τόσα παίρνεις" άρα πως ένα φτηνό ρούχο δεν είναι ποιοτικό, όμως καιρός να ανοίξουμε τα ματάκια μας & να αρχίσουμε να προσέχουμε καλύτερα αυτά που αγοράζουμε!
Σήμερα αγόρασα ένα καταπληκτικό, κόκκινο, κοντό, μάλλινο με μαύρες δερμάτινες λεπτομέρειες, Max-Mara παλτό! Σε αυτό το μοδάτο style που θυμίζει ρεντιγκότα ή σμόκιν σακάκι -οι κυρίες θα με καταλαβαίνουν- με όρθιο γιακά, στενή ζώνη στη μέση & πιέτες πίσω. Τώρα που σας γράφω το έχω κρεμασμένο απέναντί μου στην κρεμάστρα & το καμαρώνω... (ψώνιο θα μου πείτε)! Τα καρτελλάκια του όλα κανονικά γράφουν τα γνωστά "ΜΑΧ-ΜΑRA, Made in Italy" το ίδιο & η ετικέττα που έχει στην πλάτη. Όταν όμως έψαξα το μέσα καρτελλάκι για να επιβεβαιώσω την ποιότητα της σύνθεσης, είδα να γράφει κάτω από τη σύνθεση "Fabrique en Chine" !!! Το ίδιο είχα δει & πριν λίγο καιρό σε ένα πουλόβερ μάρκας GANT που αγόρασα στο σύζυγό μου, το ίδιο ακριβώς & πέρσι σε κάποια ρουχάκια MOTHERCARE & MATOU FRANCE της μικρής, σε μια ωραιότατη δερμάτινη τσάντα VALENTINO, αλλά το ίδιο γράφουν & όλα τα ρουχάκια που πουλάνε στα JUMBO!!!
Kαταλάβατε το μυστικό;;; Είτε ρούχα "επώνυμα" αγοράσουμε πλέον, είτε ρούχα από κινέζικο κατάστημα, ένα & το αυτό είναι! Αφού όλα ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ράβονται πλέον στην Κίνα (για το γνωστό λόγο των πάνθφηνων εργατικών χεριών)! Κι ας το παίζουμε εμείς εκλεκτικοί & δήθεν αγοράζοντας φίρμες & τριπλοπληρώνοντάς τες κιόλας, το μόνο που αλλάζει είναι η δική μας ψυχοχύνθεση όταν σκεπτόμαστε πως φοράμε ρούχο του "τάδε" σχεδιαστή! Γι΄αυτό λοιπόν, ας μην πολυενδιαφερόμαστε για το ταμπελάκι της υπόθεσης, παρά ας αγοράζουμε ρούχα που μας αρέσουν για την ποιοτική τους σύνθεση & την προσεγμένη τους ραφή, αφού πια αυτό μόνο αξίζει να προσέχουμε.
Το μόνο που με θλίβει όμως σ΄αυτή την ιστορία (για να πω την αλήθεια προσωπικά καθόλου δεν με ενοχλεί να ξέρω πως Κινέζοι ράβουν τα ρουχάκια μου) είναι να υποψιάζομαι πως μικρά παιδάκια, ανήλικα, τα εκμεταλλεύονται εκεί κάτω στις βιοτεχνίες ρούχων της Ασίας (δυστυχώς αυτό είναι μια τραγική αλήθεια), πληρώνοντάς τα το πολύ με 1 ή 1,5 δολλάριο ημερησίως & τα έχουν να τους ράβουν τόνους ολόκληρους από ρούχα... Eκεί είναι που έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις το δουλεμπόριο ανηλίκων, αφού κοροϊδεύουν τα παιδιά τάζοντάς τους μια πλούσια ζωή, τα απομακρύνουν από τις οικογένειές τους μεταφέροντάς τα σε άλλες, απομακρυσμένες περιοχές της Ασίας κι εκεί τα μαντρώνουν στην κυριολεξία μέσα σε εργοστάσια που είναι χτισμένα σε ερημικές κι απόμακρες περιοχές, από όπου δεν μπορούν ούτε ξέρουν το δρόμο για να φύγουν...
Αυτό είναι το μόνο (αλλά ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ) που πρέπει να προσέξουμε όλοι μας! Και ίσως τις δικές μας βιοτεχνίες ρούχων, που οικονομικά πάνε από το κακό στο χειρότερο...
Φιλιά σε όλους/όλες
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ
Αναφέρομαι στο ζεύγος Πασχάλης (Αρβανιτίδης) & Αλίκη (η σύζυγός του). Που πράγματι είναι άξιο θαυμασμού το ότι μετά από τόσα χρόνια γάμου κυκλοφορούνε πιασμένοι χεράκι-χεράκι σαν έφηβοι ερωτοχτυπημένοι! Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Προφανώς μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις, τα σκάνδαλα, το καϋμένο το μωρό, το DNA test, τις αρνήσεις του ζεύγους για την πατρότητα του παιδιού κ.λ.π. μόνο ερωτευμένο δεν μπορεί να είναι ένα τέτοιο ζευγάρι...
Δε θέλω να αναφερθώ καθόλου στο τί έλεγαν πριν το Test & τί λένε τώρα, γιατί δεν έχω καμμία διάθεση να τους κουτσομπολέψω! Κι ο λόγος που γράφω αυτό το post είναι για να δηλώσω σαν γυναίκα την αλληλεγγύη μου απέναντι σ΄αυτή την κοπέλα (την Αλίκη), για να πω απλά πως τη γυναίκα του Πασχάλη πραγματικά τη λυπάμαι. Η ίδια φαίνεται αξιοπρεπέστατος άνθρωπος, δυναμική, γυναίκα με φτασμένη καριέρα, στοργική σύζυγος. Κι όμως, νομίζω πως από την πολύ αγάπη της για το σύζυγό της αλλά & από την πολύ εμμονή της να κλείσει τα στόματα του κόσμου, έχει γίνει θύμα της όλης καταστάσεως! Σαν τη Χίλαρυ για παράδειγμα, όταν έσκασε η ιστορία με τη Μόνικα! Μόνο που η Χίλαρυ είχε & κάτι (σημαντικό) να κερδίσει σαν αντάλλαγμα όταν επέλεξε να μην χωρίσει, αλλά να σταθεί στο πλευρό του Μπιλ! Ετούτη εδώ η δική μας, τί να κερδίσει; Το πολύ-πολύ με την πρώτη ευκαιρία ο καλός μας ο Πασχάλης να την ξανακερατώσει (ή λέτε να μην το τολμήσει από το φόβο μή γίνει τελικά πολύτεκνος;)
Τέλος πάντων, τέτοιες αποφάσεις από τέτοιες γυναίκες εγώ μπορεί να τις κατανοώ, αλλά δεν μπορώ σε καμμία περίπτωση να τις δικαιολογήσω ή να τις δω σαν ορθές. Είναι -κατά τη δική μου γνώμη- σα να ακυρώνουν οι ίδιες με την τωρινή τους στάση όλα τα προηγούμενα χρόνια της αξιοπρεπούς ζωής τους. Κι εντάξει, δε λέω "ας ρίξουν & λίγο νερό στο κρασί τους" κάποιες φορές, τα γεγονότα όμως που έχουν μεσολαβήσει δεν είναι απλώς λίγο νερό...
Την είδα σήμερα αυτή τη γυναίκα, να απαντούν στις απαντήσεις μιας δημοσιογράφου όντας αγκαλιά με τον αγαπημένο της σε ένα μπαράκι & πραγματικά έτσι όπως την παρατηρούσα τη λυπήθηκα: πιστεύω ότι όσο κι αν υποκρίνεται πως είναι καλά, πως είναι πολύ αγαπημένοι με τον αντρούλη της & πως δεν "τρέχει κάστανο", στην πραγματικότητα είναι βαθειά πληγωμένη από το όλο θέμα & δεν μπορεί ακόμη να συνηδειτοποιήσει πως ο Πασχάλης της της το έκανε αυτό. Όταν όμως στην πορεία πειστεί & η ίδια πως δυστυχώς μια χαρά διπλή ζωή έκανε ο κύριος Πασχάλης κάποτε, τότε νομίζω θα νιώσει τόσο αηδιασμένη από την υποκρισία του αλλά & από τον εαυτό της ακόμη που τον στήριζε & τον πίστευε με τόση θέρμη, που θα τον εγκαταλείψει αμέσως! Δεν ξέρω εάν θα βγάλουν διαζύγιο (ίσως αυτή σα δικηγόρος να αρχίσει πια να σκέφτεται πιό νομικίστικα & να δει πως δε θα τη συμφέρει τώρα ένα διαζύγιο) πάντως πιστεύω πως (ακόμη κι αν εμείς όλοι αυτό δεν το μάθουμε ποτέ από τα κανάλια) θα ζούνε χώρια!
Και ίσως θα κάνουν πάρα πολύ καλά, μια που η προδοσία είναι πάντα προδοσία! Κι αν είσαι από τους ανθρώπους που μπορείς να τη συγχωρήσεις, να μην την ξανασκεφτείς ποτέ & να προχωρήσεις σαν να μή συνέβη τότε εντάξει, αν όμως είσαι από τους/ις άλλους/ες, εκείνους τους πραγματικά έξυπνους όσο κι αξιοπρεπείς ανθρώπους (όπως νομίζω είναι η κυρία Αλίκη) τότε ούτε θέλεις, αλλά ούτε & μπορείς να τη συγχωρήσεις, όσο κι αν αγαπάς τον καλό σου! Γιατί ακριβώς λόγω της αξιοπρέπειάς σου, έχεις ανεβασμένη αυτοεκτίμηση & άρα απαιτείς & από τον/ην σύντροφό σου να σε αγαπά κι όχι να σε κοροϊδεύει!!!
Αυτά!
Ετικέτες ΣΚΕΨΕΙΣ, RELATION-SHIPS
click to create your own
click to create your own
click to create your own
Ετικέτες FEELINGS
Μάλλον κάτι αιωρείται στην ατμόσφαιρα! Δεν εξηγείται διαφορετικά...
Ενώ η πολιτική (& δημοσιογραφική) ζωή του τόπου περνάει κρίση με τα σκάνδαλα να "σκάνε" το ένα μετά το άλλο, (Ζαχόπουλος, Θέμος, Siemens,) εδώ στην πανέμορφη "επαρχία" (ό,τι κι αν πει κανείς για την ομορφιά της Ρόδου θα είναι λίγο φυσικά!) ένα άλλο ροζ σεξο-σκάνδαλο έπεσε με μορφή χιονοστιβάδας & στο κατρακύλησμά του πήρε μαζί αρκετούς...
Πριν μία εβδομάδα περίπου όλα τα τοπικά μέσα ενημέρωσης το ανέφεραν με λεπτομέρειες που τσακίζουν κόκκαλα: 5-6 "κυρίες", κάποιες εκ των οποίων παντρεμένες βγήκαν το βράδυ για να κάνουν το γνωστό πια batchelor party! Μία εξ΄αυτών την επομένη θα στεφανωνόταν τον εκλεκτό της & θεώρησαν όλες τους πως έπρεπε να γιορτάσουν παρέα την τελευταία βραδιά της εργένικης ζωής της... Αλλά για τί είδους γιορτή νομίζετε πως σας μιλάω; Χμ...
Πήγαν οι καλές σου λοιπόν & "ψωνίσαν" άλλους τόσους νέγρους από ένα σημείο όπου οι έρημοι κάνουν πιάτσα (όχι αυτή την πιάτσα που φανταστήκατε πονηρούτσικα!) περιμένοντας να περάσει κανένας μεγαλοεργολάβος να τους πάρει για κανένα μεροκάματο σε κάποια από τις οικοδομές του! Φτωχοί & πεινασμένοι άνθρωποι καθώς είναι δεν αρνήθηκαν τις ανήθικες προτάσεις των "καλών κυριών", αφού μάλιστα τους έταξαν & πολύ καλά λεφτά! (Φαντάζομαι πως οι νέγροι θα σκεφτήκαν κάτι του τύπου "ωραία, θα πηδήξουμε & θα μας πληρώσουν κι από πάνω"!)
Οι εντιμότατες & ευ-υπόληπτες κατά τα άλλα όμως νεαρές κυρίες, δεν ήταν διατεθειμένες φαίνεται να το γιορτάσουν μόνο τόσο συμβατικά..! Είχαν προμηθευτεί & κάτι όμορφα "ειδικά" χαπάκια, ξέρετε, από εκείνα που ανεβάζουν τη διάθεση & όχι μόνο! Δώσαν λοιπόν στους (το ξαναλέω & το πιστεύω) έρημους τους νέγρους ο Θεός ξέρει πόσα, κατεβάσαν & οι ίδιες ουκ ολίγον αλκοοόλ & δεν ξέρω βέβαια & τί άλλο, & η κατάληξη;
............................................................................
Την επομένη τους τρέχαν όλους μαζί πακέτο στο νοσοκομείο, μετά στην κλινική για να καταλήξουν τελικά σε νοσοκομείο όχι της Ρόδου, αλλά της Κρήτης! Τέτοια ήταν παρακαλώ η κατάντια τους...
Ο ένας ο νέγρος κόντεψε να πεθάνει από ανακοπή από τα πολλά viagra, η μία "κυρία" (η παντρεμένη παρακαλώ) έπαθε ρήξη μήτρας, μιας άλλης της κάναν επέμβαση για να της αφαιρέσουν κομμάτια γυαλιού από το μπουκάλι που της είχε σφηνώσει στα οπίσθιά της,
& δεν ξέρω τί άλλο θα είδαν οι έκπληκτοι γιατροί που τους ανέλαβαν...
Σε τόση πια κατάντια & ζωωδία ζούμε σήμερα! Τόση είναι η ξεφτίλα μας (μιλάω γενικά) που δεν σεβόμαστε πια όχι μόνο τους εαυτούς μας, όχι μόνο τους συνανθρώπους μας, ούτε καν τα ίδια μας τα παιδιά (η παντρεμένη "κυρία" έχει 2 παιδάκια)... Έχουμε ποδοπατήσει όλες τις ηθικές αρχές, δεν υπάρχει τίποτε που να μας σταματάει. Κι ύστερα σου λέει "άνθρωποι & ζώα"! Μα τα ζώα μια χαρά ζούνε τη ζωούλα τους, πηδιούνται όμορφα κι ωραία (συγχωρείστε μου την αθυροστομία αλλά τέτοιο θέμα δε σηκώνει σεμνοτυφίες!) όποτε έχουν κ@΄..ς, κάνουν τους απογόνους τους κι έπειτα πάλι από την αρχή όταν θέλουν να κάνουν τους επόμενους! Εμείς είμαστε όχι απλώς χειρότεροι, τρις χειρότεροι από τα ζώα! Έχουμε καταντήσει να λειτουργούμε με μόνη μας σκέψη τη γενετήσια ορμή, μόνο μας μέλημα την συνεχή & ποικιλότροπη ικανοποίησή της, σε λίγο θα αρχίσω να πιστεύω πως πλέον οι περισσότεροι άνθρωποι γύρω μου ζούν για το πήδημα & μάλιστα για το ξενο-πήδημα...
Νιώθω απίστευτη αγανάκτηση σήμερα (παρόλο το τραγελαφικό του θέματος) γιατί ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια που ζω εδώ & τί δεν έχουν δει τα μάτια μου...! (Όχι ότι στην πόλη από την οποία κατάγομαι δε συμβαίνουν τα ίδια ή & χειρότερα, παντού νομίζω συμβαίνουν, απλά εγώ μπορούσα να καταλαβαίνω περισσότερα τα τελευταία 10 χρόνια, αφού πριν ήμουν εντελώς απονήρευτη...) Καταρχήν τα περισσότερα ζευγάρια με τα οποία κάναμε παρέα αυτά τα χρόνια, μόνο ζευγάρια αληθινά δεν ήταν (τουλάχιστον όχι όπως το εννοώ εγώ το ζευγάρι): ο καθένας έκανε τη ζωούλα του κι όταν λέω τη ζωούλα του εννοώ πως κοιμόταν με όποιον/α γούσταρε, απλά πρόσεχε τους τύπους ή αλλιώς μη τον πάρει χαμπάρι η γειτονιά, το έτερον ήμισυ έκανε πως δεν καταλάβαινε γιατί το συνέφερε αφού κι αυτό τα ίδια έκανε στα μουλωχτά & τα έρημα τα παιδιά που μεγάλωναν σε τέτοιο περιβάλλον (αφού τα παιδιά κατά την προσωπική μου εκτίμηση διαισθάνονται τα πάντα) περίμεναν πότε θα ξεπεταλίσουν λιγάκι για να κάνουν πράξη τα όσα είχαν διδαχτεί τόσα χρόνια από τους κατά τα άλλα "αγαπημένους" γονείς τους... Έτσι πριν 4 χρόνια για παράδειγμα, ακούγαμε φίλους μας να μας εκμηστυρεύονται τον πόνο τους, πως δλδ η δεκαεξάχρονη κόρη τους τα "είχε" όχι με έναν, όχι με δύο, ούτε καν με τρεις, αλλά (ΝΑΙ) με επτά νεαρούς!!! Και πως η ίδια μάλιστα το έλεγε καμαρώνοντας για την εξυπνάδα της, που έτσι αν θελήσει ένα ωραίο δώρο & δεν της το αγοράσει ο ένας, θα της το αγοράσει οπωσδήποτε κάποιος από τους υπόλοιπους...!
.............................................................................
Για τέτοια κατάντια σας μιλάω η κοινωνία μας σήμερα. Και μην μου πείτε πως φταίνε τα παιδιά (όπως η κοπελίτσα του παραπάνω παραδείγματος) γιατί δεν το δέχομαι σε καμμία περίπτωση!!! Όχι, εμείς όλοι οι γονείς τους φταίμε, που με το παράδειγμά μας (να σκεφτόμαστε μόνο πώς θα πηδήξουμε/πηδηχτούμε) τα έχουμε κάνει να μην έχουν στη ζωή τους κανένα στόχο, κανένα σκοπό παρά μόνο αυτό... Και τα σπρώχνουμε έτσι να γίνουν οι τελευταίοι τροχοί της αμάξης, τα ξεπεσμένα θύματα μιας κοινωνίας κι ενός συστήματος που το μόνο που επιζητάει είναι άνθρωποι-υποχείρια (έστω & των ίδιων τους των ορμών)...!
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ, ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, RELATION-SHIPS
" - ..........
-Σιγά μωρέ, πώς κάνεις έτσι?
Δηλαδή αν ήταν Ρουμάνα, όλα μέλι γάλα?
Σιγά πάλι με αυτά τα αντικομουνιστικά σου.
Αν ήταν από τη δυτική πλευρά η κοπέλα ,θα φώναζες έτσι δυνατά?
Ή θα αποδεχόσουν την ήττα, πιό φυσιολογικά?
Αυτή τη στιγμή οι Ουκρανές, οι Ρωσίδες, οι Μολδαβές,
είναι ελεύθερες , διαθέσιμες κι ωραίες.
Οπότε το πιο πιθανό είναι ένας άντρας να μπλέξει μαζί τους.
Απλά στην προκειμένη, έτυχε να είναι ο άντρας σου.
Πράγμα λυπηρό για σε, αλλά μάλλον ευτυχές γι΄αυτόν.
Ξέρω το έχω ξανακούσει, ότι είναι κακές και θέλουν να διαταράξουν τον έγγαμό σου βίο.
Αλλά για πες μας, υπήρχε τέτοιος βίος?
Πότε κάνατε σεξ για τελευταία φορά?
Πότε ?
Αυτουνού του έτους?
Ή από τον προηγούμενο Γενάρη?
Ναι,το ομολογώ:
Όλα μπορούν να συμβούν σε αυτή τη ζωή.
Ακόμα και να σε παρατήσει ο άντρας σου, για μια Ουκρανή!"
.............................
Το παραπάνω post είναι εξ΄ολοκλήρου ΚΛΕΜΜΕΝΟ από ένα παλιό post του Zouri. To διάβασα πριν λίγο & το βρήκα εξαιρετικά "επιμορφωτικό" όσο & επίκαιρο & ρεαλιστικό (χωρίς αυτό να σημαίνει πως δεν μπορεί να υπάρξει & αντίλογος). Μου άρεσε τόσο, που είπα να γίνω κι εγώ μια φορά "κλέφτρα" ανακυκλώνοντάς το! Είναι δε εξαιρετικά ενδιαφέρον το ότι οι απαντήσεις δίνονται από κύριο!
Θα ήθελα ωστόσο να συμπληρώσω στα σχόλιά του, πως σύμφωνα με ένα νόμο του Laissez-faire: το ότι υπάρχει τόσο μεγάλη προσφορά στον ερωτικό τομέα κι από τόσες πολλές τέτοιες κυρίες πλέον στη χώρα μας, σημαίνει βέβαια πως υπάρχει & αντίστοιχα μεγάλη ζήτηση... Αυτό όμως, ειδικά εμάς τις γυναίκες δεν θά΄πρεπε να μας προβληματίσει; Δεν μπορεί να φταίνε μόνο οι άντρες γι΄αυτό, έτσι δεν είναι;;;
"Ο Θεός να μας φυλάει" θα πω εγώ τελικά... Αλλά επειδή "συν Αθηνά & χείρα κίνει", Τα μάτια σας 404...!
Φιλάκια,
Μαρία
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ
Πολλές φορές καθώς περιδιάβαινα σε ιστοχώρους πέτυχα σχόλια επικριτικά για άλλα blogs, υβριστικά, υποτιμητικά, του τύπου "στα περισσότερα blogs γράφονται σκουπίδια"! Και δεν μπορώ να μην αναρωτιέμαι με ποιό δικαίωμα, γιατί...
Καταρχήν το blog είναι το προσωπικό μας ιστολόγιο, ημερολόγιο κατά κάποιο τρόπο με τη διαφορά πως μπορείς να μη γράφεις καθημερινά, αλλά οποτεδήποτε επιθυμείς. Έπειτα δεν είσαι υποχρεωμένος να γράψεις ούτε για συγκεκριμένα θέματα, αλλά ούτε & με επιμορφωτικό σκοπό. Μπορείς να το κάνεις, αλλά μόνο εάν το επιλέξεις, ενώ αν δε θέλεις (ή δεν προλαβαίνεις) μπορείς & απλά να κρατάς σημειώσεις για οτιδήποτε σε απασχολεί ή μονάχα να καταγράφεις τις σκέψεις σου!
Θεωρώ λοιπόν πως όσοι θέλουν να το παίξουν "δήθεν" & να χλευάζουν το περιεχόμενο των άλλων ιστολογίων (& δεν αναφέρομαι σε κανένα επικριτικό σχόλιο για το δικό μου blog βέβαια) το μόνο τελικά που καταφέρνουν είναι να καταδεικνύουν τους εαυτούς τους ως γελοίους, υποκριτές & σοβαροφανείς...
Γι΄αυτό λοιπόν φίλοι μου, ας μην ασχολούμαστε με το τί κάνουν οι άλλοι στα ιντερνετικά "σπίτια" τους, γιατί στο κάτω-κάτω "στο σπίτι του ο καθένας κάνει ό,τι θέλει"!*
*Σημείωση: Ενώ εδώ βέβαια που είναι δημοσιοποιημένα τα εν οίκω, καλό είναι να φροντίζουμε να κρατάμε & μια κάποια σχετική δεοντολογία (γνώμη μου)
Ετικέτες ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΝΟΗΜΑ, ΣΚΕΨΕΙΣ
Το Blogs είναι ένα είδος ιστοσελίδας που επιτρέπει στον καθένα, εύκολα και δωρεάν, να ανεβάσει τα κείμενά του στο Διαδίκτυο και να δεχθεί –και εδώ βρίσκεται η μεγάλη του καινοτομία- τα σχόλια των αναγνωστών του. Τα blogs, ή αλλιώς τα ιστολόγια, έκαναν το 2007 ιδιαίτερα αισθητή την παρουσία τους στην παγκόσμια επικαιρότητα. Στην Ελλάδα, έστρεψαν σε δύο τουλάχιστον περιπτώσεις το ενδιαφέρον του ευρύτερου κοινού επάνω τους, κάνοντας σαφές ότι αποτελούν όχι απλά ένα τεχνολογικό φαινόμενο, αλλά και μια κοινωνική και πολιτισμική εξέλιξη μεγάλης σημασίας. Η καρκινοπαθής Αμαλία Καλυβίνου με το καταγγελτικό της ημερολόγιο και οι συγκεντρώσεις στο Σύνταγμα για τις πυρκαγιές του 2007, που διοργανώθηκαν μέσω SMS και blogs, έδειξαν καθαρά ότι τα ιστολόγια δεν είναι απλά ένα εργαλείο επικοινωνίας κι έκφρασης, άλλα ότι συνιστούν κι ένα νέο δημόσιο χώρο, διαμέσου του οποίου αποκτούν φωνή ομάδες του πληθυσμού που ως χθες ήταν αποκλεισμένες απ’ τη δημόσια συζήτηση.
Το ντοκυμαντέρ του Μανώλη Ανδριωτάκη και της Μέντη Μέγα εξερευνά τις ποικίλες όψεις του φαινομένου, δίνοντας το λόγο σε bloggers, σκαπανείς του είδους, θεωρητικούς και δημοσιογράφους, που -ο καθένας από την πλευρά του- επιχειρεί καθημερινά να προσδώσει αξία στο Νέο Μέσο. Επιπλέον επιχειρείται το άνοιγμα ενός διαλόγου πάνω σε φλέγοντα ζητήματα του blogging και του Διαδικτύου, όπως η ανωνυμία και η διαφήμιση, η σχέση των παραδοσιακών Μέσων με το Διαδίκτυο, η καλλιτεχνική τους διάσταση κ.α. Πιο συγκεκριμένα, το ντοκυμαντέρ στοχάζεται πάνω στην φύση του ίδιου του Μέσου, στις ευκαιρίες που παρουσιάζονται με την ανάδυσή του, αλλά και στους κινδύνους που απορρέει η μαζική του χρήση.
Τι είναι το blog για τον κάθε χρήστη χωριστά; Υπάρχει ανάγκη για κάποιο είδος δεοντολογίας; Ποιός κερδίζει απ’ όλο αυτό το δωρεάν περιεχόμενο; Είναι θεμιτή η «διαχείρηση των σχολίων» μέσω της δυνατότητας του «moderation»; Υπάρχει «κίνημα των bloggers»; Πόσο ουσιαστική είναι η συζήτηση των ιστολόγων; Αυτά και άλλα ερωτήματα «αναρτώνται» στο ντοκυμαντέρ με τρόπο που να παραπέμπει τόσο στη μορφή όσο και στο περιεχόμενο ενός blog. Οι ομιλητές αφήνοντας τα σχόλιά τους, δημιουργούν διαρκώς τις προϋποθέσεις για τη σύναψη ενός ζωντανού και πολλά υποσχόμενου διαλόγου.
Στην ταινία μιλούν οι bloggers old-boy, ψιλικατζού, G700, chaka-khan, murplej@ne, Παναγιώτης Βρυώνης, ο συγγραφέας Θανάσης Τριαρίδης, οι δημοσιογράφοι Αντρέας Παναγόπουλος και Γκάζι Καπλάνι, ο σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Πιλάβιος, ο εκδότης Διονύσης Μαραθιάς, και ο Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας Dan Gillmor.
Παρασκήνιο, ΕΤ1, Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008, ώρα 20.00
Σκηνοθεσία: Μανώλης Ανδριωτάκης & Μέντη Μέγα
+ σχετικό άρθρο της Καθημερινής
Όλα όσα διαβάσατε παραπάνω τα "έκλεψα" από την αξιαγάπητη φίλη μας Κωλόγρια". Κοριτσάκι ευχαριστώ!
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ
Έλαβα προχθές στο κινητό μου ένα αυτοματοποιημένο μήνυμα που μου γνωστοποιούσε πως στο κατάστημα Mark's & Spencer ξεκινούσαν εκπτώσεις της τάξεως του 40-60%. Το ίδιο μήνυμα έλαβε & η κολλητή μου κι έτσι, αποφασίσαμε να κάναμε μια βόλτα από εκεί σήμερα το πρωί βασικά για να "κόψουμε κίνηση".
Όντως σε πολλά είδη είχαν τόσο μεγάλες εκπτώσεις, αν & γινόταν στην κυριολεξία το αδιαχώρητο! Είχε πάρα πολύ κόσμο, λες & δωρίζαν τα ρούχα. Πωλήτριες δεν υπήρχαν πουθενά παρά μόνο στα ταμεία, ρούχα πεταμένα παντού & γενικά γινόταν ένας χαμός...
Τέλος πάντων, εγώ το διασκέδασα με τη μικρή που πλησίαζε άλλα παιδάκια, τα πείραζε, τους "μιλούσε", ταυτόχρονα έριχνα & καμμιά ματιά σε κανένα όμορφο παιδικό ρουχάκι, η δε κολλητή μου, καθώς διανύει τον 7ο μήνα κύησης διάλεξε μωρουδιακά & πυζάμες-ρόμπες για το μαιευτήριο. Τελικά αγοράσαμε η κάθε μία μας αυτά που την ενδιέφεραν, αφού πρώτα περιμέναμε κανένα μισάωρο στην "ουρά" του ταμείου. Εννοείται πως με τόσο κόσμο που είχε μέσα, ούτε κατά διάνοια δεν μπήκαμε σε δοκιμαστήριο (αν & εγώ που πήρα πράγματα για το μωρό, ούτως ή άλλως δε θα έμπαινα για να μην το ταλαιπωρώ).
Αργότερα στο σπίτι διαπίστωσα πως 2-3 από τα πράγματα που της αγόρασα της ήταν μικρά & σκέφτηκα να πάω το ίδιο απόγευμα να τα αλλάξω, ώστε να προλάβω να βρω μεγαλύτερα νούμερα. Κι αφού πήγα & αγκομάχησα πάλι μέσα στον πολύ κόσμο, έως ότου βρω τα νούμερα (αφού δεν υπήρχε καμμία κοπέλα να με εξυπηρετήσει) & περίμενα πάλι υπομονετικά τη σειρά μου στο ταμείο για τις αλλαγές, τί μου λένε;
Την πιό απαράδεκτη ατάκα που έχω ακούσει μέχρι σήμερα σε κατάστημα!!! :
Πως ΔΕΝ κάνουν αυτή την εβδομάδα ΚΑΜΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ, αλλά πως μπορώ να πάω μετά τις 22 του μήνα & τότε θα μου τις κάναν!!!...
Αν με ξέρατε προσωπικά θα φανταζόσαστε τί ακριβώς έκανα! Ένα μικρό πόλεμο. Και φυσικά τους εξέφρασα αυτά ακριβώς που σκεφτόμουνα για την πολιτική του καταστήματος χωρίς κανένα ενδοιασμό!!!
Είναι δε οι τύποι εντελώς αναληθείς, διότι ΔΕΝ κάνουν σε όλα τα είδη τους έκπτωση από 40-60%, αφού σε πολλά όπως στα είδη για το σπίτι για παράδειγμα, είτε δεν κάνουν ΚΑΘΟΛΟΥ έκπτωση, είτε κάνουν ΜΟΝΟΝ 10% !...
Γιατί σας τα λέω όμως όλα αυτά; Μα για να προσέξετε μην πάθετε τα ίδια. Κι αν τυχόν θελήσετε να επισκεφτείτε τη συγκεκριμένη αλυσίδα καταστημάτων, οπωσδήποτε να δοκιμάσετε πριν αγοράσετε, ώστε να είστε απολύτως βέβαιοι πως δε θα χρειαστείτε αλλαγή, γιατί εάν σας πουν κι εσάς το ίδιο (δεν το ξέρω αυτό, μπορεί να είναι μονάχα τακτική του καταστήματος της Ρόδου...) τότε το πιθανότερο είναι μετά από μια εβδομάδα να ΜΗ βρείτε τα νούμερα ή τα σχέδια που θα ψάχνετε!
Αυτά! Όσο για μένα: το πάθημα μου έγινε μάθημα & από εδώ & στο εξής δεν υπάρχει περίπτωση να υποβάλλω τον εαυτό μου σε καμμιά τέτοια ταλαιπωρία ή σύγχυση!!!
Φιλάκια & να προσέχετε αγαπημένοι μου! Γιατί ό,τι γυαλίζει δεν είναι φυσικά χρυσός!
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ, ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
61. Γιατρέ μου, τί έχω πάθει;;;
Και μετά τα κάλαντα & τις γιορτές, καιρός για αυτοκριτική!
Τον τελευταίο χρόνο δεν με αναγνωρίζω... Εκεί που πάντα είχα πολύ δυνατή μνήμη σε σημείο που να θυμάμαι άνετα ημερομηνίες γενεθλίων, αριθμούς αυτοκινήτων όλων των γνωστών & φίλων, τα τηλέφωνα των περισσοτέρων πελατών ακόμη & της εταιρείας του άντρα μου μα & τα Α.Φ.Μ. τους, ξαφνικά συνειδητοποιώ, όσο κι αν δεν ήθελα μέχρι τώρα να το παραδεχτώ, πως δυσκολεύομαι να θυμηθώ ακόμη κι αν έχω φαγητό από χθες στο ψυγείο ή όχι!
Έχω τρομοκρατηθεί! Δεν ξέρω τί ακριβώς μου συμβαίνει (υποθέτω κάτι σαν overloaded) μα δεν μου αρέσει καθόλου, με στεναχωρεί & φυσικά με προβληματίζει. Χθες νόμιζα πως είχα φαγητό στο ψυγείο από την προηγούμενη κι όταν κατά τις 4 το απόγευμα ανακάλυψα πως δεν είχα έτρεχα πανικόβλητη να ξεπαγώσω κιμά στα μικροκύματα για να προλάβω πριν έρθει ο άντρας μου να μαγειρέψω μια μακαρονάδα... Πριν λίγες μέρες ξέχασα να φροντίσω να πάρουμε pampers για τη μικρή κι όταν το μωρό λερώθηκε & πήγα να το αλλάξω, αναγκάστηκα (αφού τα κρυμένα που είχα για "ώρα ανάγκης" δεν της έμπαιναν πια) να της φορέσω ...(ναι μη γελάτε) σερβιέτα για λίγο. Και μπορεί μετά να το έλεγα στο τηλέφωνο με την κολλητή μου & να ξεκαρδιζόμασταν (που εμένα η κόρη μου φόρεσε σερβιέτα από την ηλικία των 20 μηνών) αλλά πέραν της αστειότητος της υπόθεσης κάτι πρέπει να κάνω!
Χριστέ μου, τί φρίκη είναι αυτή; Είναι δυνατόν εγώ που δεν ξεχνούσα ποτέ το παραμικρό τώρα να ξεχνάω τόσα πράγματα; Ούφ! Κάτι πρέπει να κάνω, αλλά τί;;;
Η αλήθεια είναι πως πλέον είναι πάρα πολλά αυτά που έχουν πέσει πάνω μου, αλλά πρέπει να βρω ένα τρόπο να οργανώνω καλύτερα τη σκέψη μου. Δεν είναι δυνατό από τα μέσα της "χρυσής" δεκαετίας των 30-40 να βρίσκομαι στα πρόθυρα του Αλτσχάιμερ! Μήπως να κάνω τίποτε εξετάσεις για έλλειψη καμμιάς βιταμίνης στον οργανισμό μου;
Το καλοκαίρι θα φροντίσω (αν είμαστε καλά) να αφήσω το μωρό στους γονείς μου & να πάμε οπωσδήποτε βαρβάτες διακοπές! Έχουμε 2,5 χρόνια να πάμε πραγματικές διακοπές & τις έχω μεγάλη ανάγκη...
Ετικέτες ΜΕ ΝΟΗΜΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, SOS
Όπως βλέπετε φίλοι μου, φρόντισα για δώρο σε όλους & όλες!;-)))
Φιλιά γλυκά, να περάσετε Τέλεια & να προσέχετε!
Ετικέτες ΓΙΑ ΕΣΑΣ, ΓΙΟΡΤΕΣ, ΕΥΧΕΣ
Δε γουστάρω τους ξερόλες, τους εγωιστές, τους ανεγκέφαλα πεισματάρηδες! Δε γουστάρω τους ζηλόφθονες, τους κακεντρεχείς, τους ψωνισμένους, με άλλα λόγια τους μίζερους & κομπλεξικούς ανθρώπους! Οι συναναστροφές με τέτοια άτομα (άντρες ή γυναίκες) με φθείρουν, με ενοχλούν, με φορτίζουν γι΄αυτό & έχω από χρόνια αποφασίσει να μην τους κρατάω στη ζωή μου, μην επιτρέποντάς τους έτσι να τη δηλητηριάζουν με τη μιζέρια τους.
Δεν ξέρω αν είμαι κακιά ή απόλυτη, πάντως χθες έβαλα άλλο ένα "Χ"... Άλλη μια "κατά συνθήκην" φίλη που δεν πρόκειται να την ξαναδώ! Αρκετές ευκαιρίες της έδωσα, αρκετά την ανέχθηκα. Για ποιό λόγο να φθείρομαι ή να εκνευρίζομαι εγώ για κάποια κομπλεξική, τη στιγμή που η ίδια δεν έχει δείξει πως επιθυμεί να αλλάξει; Της την είπα μία, της την είπα δύο, η κοπέλα δεν είναι διατεθειμένη ούτε να αναγνωρίσει τα κόμπλεξ της, ούτε να επιχειρήσει να τα "δουλέψει", οπότε κι εγώ δεν την ανέχομαι πια πλάι μου! Με κούρασε, φτάνει! Ούτε να τη λυπάμαι πια δεν μπορώ...
Πειράζει που σταμάτησα εδώ & χρόνια να είμαι υπερβολικά ανεκτική; Πειράζει που δεν χαραμίζω άλλο χρόνο από τη ζωή μου για να παρηγορώ τις ανασφάλειες & να κατευνάζω τα ξεσπάσματα ζήλειας κάποιας που αρέσκεται να το παίζει φίλη μου; Στο κάτω-κάτω γιατί να εξοργίζομαι εγώ ή να στεναχωριέμαι επειδή κάποια δεν μπορεί να ανεχτεί να βλέπει τον άλλο ευτυχισμένο;!
Της είπα κι εγώ χθες το περίφημο "όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια" & ...από δω πάνε κι άλλοι! Να είναι καλά, αλλά να είναι μακρυά μου για να είμαι κι εγώ καλά. Καθόλου δεν χρειάζομαι στη ζωή μου άτομα που με γεμίζουν αρνητική ενέργεια, έχω ανάγκη να ακούω αλήθειες & να βλέπω γύρω μου χαρούμενα πρόσωπα!
Αν θέλετε, ακολουθήστε το παράδειγμά μου, σε 2-3 χρόνια θα δείτε πως θα είστε πλαισιωμένοι μόνο από φίλους πρόσχαρους που θα γεμίζουν κι εσάς με χαρά & ξεγνοιασιά!
Φιλάκια από μια ...κακιά που ξέρει τί θέλει από τη ζωή της!
Φίλοι μου γιορτάζουμε διπλά! Σήμερα ο αντρούλης μου Στέλιος έχει τα γενέθλιά του (το λατρεμένο μου σκορπιουδάκι!!!) & περίπου σαν σήμερα πριν 1 χρόνο ανοίξαμε το παρόν ιστολόγιο! Φόρεσα λοιπόν τα καλά μου για να σας υποδεχτώ όλους!!! Σας κερνάω φυσικά το πιό ωραίο φαγητό (για μένα) ΑΣΤΑΚΟΜΑΚΑΡΟΝΑΔΑ, ωραίο κρασάκι & ωραιότατα γλυκά για όλα τα γούστα!
Σερβιριστείτε άφοβα, έχει για όλους!
Σας ευχαριστούμε θερμά για όλες τις ενδιαφέρουσες συζητήσεις που μας χαρίσατε αυτό το χρόνο & σας ευχόμαστε να είστε όλοι καλά στην υγεία σας & στις σχέσεις σας!
Πολλά γλυκά φιλιά,
Μαρία, Στέλιος, Σμαραγδούλα!
| You Have Fantastic Karma |
 You are a kind, sensitive, and giving person. And all your good deeds will pay off - if they haven't already. But you're not so concerned with what you get in return anyway. You have an innate caring nature - and nothing can change that! |
Αυτά μου "είπε" το test. Χμ, Μακάρι!
Φιλιά σε όλους/ες!
Ετικέτες TESTS
Στην τεχνολογική εποχή που ζούμε σήμερα είναι οφθαλμοφανές πως δε χρειαζόμαστε θεούς & θρησκείες... Ισως γι΄αυτό το πνεύμα που τη χαρακτηρίζει είναι (κατά προσωπική μου εκτίμηση) αυτό του αθεϊσμού. Παρότι εγώ σαν άτομο δεν είμαι άθεη (οι φίλοι που με διαβάζετε καιρό το ξέρετε άλλωστε) κατανοώ απολύτως αυτή τη σημερινή απομάκρυνση των ανθρώπων από το θείο.
Το θέμα όμως του σημερινού μου post δεν είναι καθόλου σχετικό με τη θρησκευτική πίστη, αλλά με την Πίστη γενικότερα στη ζωή μας! Τώρα που το καλοσκέπτομαι μάλιστα, μιλώ κυρίως για την Πίστη στον Άνθρωπο! Την πίστη στο συνάνθρωπό μας, την πίστη στις δυνατότητές μας, την πίστη στον ίδιο μας τον εαυτό!
Εκτιμώ πως εάν ο άνθρωπος είχε χάσει αυτή την πίστη δε θα είχε σημειώσει ιδιαίτερη πρόοδο σε κανέναν τομέα, ούτε στη Φυσική, ούτε στα Μαθηματικά, ούτε καν στη βιομηχανία, όσο κι αν φαίνεται αυτό υπερβολικό. Όλες οι σπουδαίες εφευρέσεις έγιναν από ανθρώπους που πίστευαν στον εαυτό τους, στις γνώσεις τους, στις ικανότητές τους!
Η ζωή μας σήμερα, όσο κι αν έχει εμπλουτιστεί με ανέσεις & πολυτέλεια, παραμένει πολύπλοκη & αγχωτική. Αν χάσουμε & τη στήριξή μας, την πίστη στη δύναμή μας, στον ίδιο μας τον εαυτό & τις ικανότητές του τότε θα ...βουλιάξουμε.
Η πίστη λοιπόν από μόνη της, αποτελεί νομίζω κινητήριο δύναμη στη ζωή μας! Είναι το εφαλτήριό μας στην κατάκτηση υψηλών στόχων, είναι η ώθησή μας να προοδεύσουμε, είναι πηγή θάρρους & αισιοδοξίας! Χωρίς αυτή γινόμαστε σχεδόν μισοί άνθρωποι, χάνουμε την ευκαιρία να ολοκληρωθούμε πνευματικά, αποδυναμωνόμαστε, γινόμαστε οκνηροί & μπλέκουμε σε κόσμους κομπλεξισμού...
Γι΄αυτό λοιπόν αγαπημένοι μου φίλοι, καταλάβετε πως όταν πιστεύετε πραγματικά στον εαυτό σας μπορείτε να πραγματοποιήσετε ουσιαστικά τα πάντα!!! Με τον τρόπο αυτό βλέπουμε να γίνονται θαύματα, "η πίστη & βουνά κινεί"!
Αυτό μάλιστα είναι ένα φαινόμενο που μέχρι στιγμής δεν έχει εξηγηθεί επιστημονικά: το ότι ο άνθρωπος όταν πιστέψει πραγματικά σε κάτι, τότε το έχει ουσιαστικά επιτύχει το δέχεται η επιστήμη, απλά δεν μπορεί (ακόμη) να το εξηγήσει! Με ένα μυστήριο τρόπο είναι σαν να ενεργοποιούμε με την πίστη μας όλες τις κρυμμένες μας δυνατότητες, σα να ανεβάζουμε το διακόπτη του ρεύματος (επιτρέψτε μου την αληγορία), σα να αναγκάζουμε ολόκληρο το σύμπαν να συμμαχήσει μαζί μας...
*Το παρόν post το αφιερώνω με όλη μου την καρδιά στη νέα μου φίλη R. !
*H φωτο με το άγαλμα που στέκει πάνω στα φτερά είναι έργο της υπέροχης γλύπτριας (& ζωγράφου) Anna Chromy, τα έργα της οποίας εκτέθηκαν (μετά την πλατεία Vendôme του Παρισιού) στον αύλειο χώρο του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου τον Απρίλιο του 2007.
Η έκθεση ονομαζόταν «Αναβίωση των Μύθων».
*ΠΡΟΣΘΗΚΗ: Τη φωτογραφία του Albert Einstein την "ανέβασα" για την περίφημη φράση του:"Η επιστήμη χωρίς την πίστη είναι τυφλή, ενώ η πίστη χωρίς την επιστήμη είναι κουτσή"!!!
Μόλις διάβασα στο blog της Αύρας (για όσους δεν ξέρουν να ακολουθήσουν το link η διεύθυνσή της είναι: http://kalokairiniavra.blogspot.com/) τις θρασύδειλες ύβρεις που της γράφει ένας ψυχασθενής (δεν μπορεί να είναι στα καλά του!) & έχω μείνει άφωνη...
Δεν ξέρω πραγματικά τί να κάνω: Να φρίξω, Να γελάσω ή Να τον λυπηθώ;;;!
Το μόνο σίγουρο είναι πως στη blogόσφαιρα δε θα επιτρέψουμε τέτοιες γελοίες προσπάθειες ψυχολογικού πoλέμου & εκφοβισμού!
Για να το πω όπως αρμόζει στον "κύριο" αυτό: Ούστ!!!
Ετικέτες ΕΝΣΤΑΣΕΙΣ, ΣΚΕΨΕΙΣ, X-SCIENCE
Ωραία εποχή κι ο Χειμώνας! Με τα χαλιά του, τον αρωματισμένο γαλλικό με baileys, τα κεριά, τα βελούδινα ριχτάρια, τα ωραία παπλώματα, άλλη αίσθηση...
Νωχελική διάθεση, θαλπωρή, τάση για "χουχουλιάσματα"!
Χθες στρώσαμε τα χαλιά μας & παρότι αυτή η μυρωδιά του μαλλιού είναι ακόμη έντονη, το σπίτι μοιάζει ντυμένο γιορτινά! Άλλαξε όψη, "ζεστάθηκε" θαρρείς, ομόρφηνε!
Μπορεί να μου αρέσει πολύ το Καλοκαίρι με τα μπάνια στις υπέροχες θάλασσές μας & τις μυρωδιές των γιασεμιών να σε μαγεύουν από παντού (εδώ στο πανέμορφο νησί μας κυριολεκτικά παντού μοσχοβολάνε) αλλά & το Χειμώνα πια τον πρόσμενα πολύ!
Τώρα βέβαια που το σκέφτομαι, φέτος θα έχουμε ένα μικρό προβληματάκι: με το μωρό να πηγαινοέρχεται από δωμάτιο σε δωμάτιο, δε θα μπορούμε να ανάψουμε τα ευωδιαστά κεριά μας... Είναι μόλις 18 μηνών, απλώνει & πιάνει στα χεράκια της τα πάντα (σε σημείο που όλα τα εύθραυστα ή ακριβά αντικείμενα να τα έχουμε "ανεβάσει" είτε σε βιτρίνες, είτε σε έπιπλα για να μην τα φτάνει) οπότε με τα κεριά σίγουρα θα καεί αφού δεν έχει ακόμη ανεπτυγμένη αίσθηση του κινδύνου! Και για μένα που τα λατρεύω, αυτό είναι όντως πρόβλημα. Θα περιμένουμε να κοιμηθεί μάλλον φέτος πριν τα ανάψουμε...
Αλλά βέβαια μπορώ να τα στολίσω (έχω μια τεράστια κοκκάλινη πιατέλα που τη γεμίζω με ευμεγέθη κεριά στο άρωμα του καφέ ή της βανίλιας) τώρα τουλάχιστον που "έστρωσα χειμωνιάτικα" για να συμπληρωθεί η εικόνα!...
Καλό Χειμώνα, με πολύ αγάπη & λιγότερα νεύρα να έχουμε όλοι μας!
Ετικέτες ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, ΣΠΙΤΙ
Κάποια στιγμή φέτος το καλοκαίρι παρευρισκόμουν σε μια όμορφη παρέα στην οποία ο συζητητής μας ήταν ένας λαμπρός επιστήμονας & άνθρωπος. Διδάκτωρ καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αιγαίου, γλυκύτατος άνθρωπος, τον γνωρίζω 4-5 χρόνια & τον συμπαθώ ιδιαίτερα. Ποτέ μέχρι τότε, όσες φορές βρεθήκαμε δεν έτυχε να συζητήσουμε περί πίστεως & θρησκειών. Αυτή τη φορά όμως & επί τη ευκαιρία της βάφτισης της κορούλας μου (8 Ιουλίου), ο αγαπημένος μου καθηγητής έθιξε το θέμα κρατώντας μια στάση που υπήρξε για μένα έκπληξη: μας παρουσίασε με πάθος τον εαυτό του ως ένθερμο δωδεκαθεϊστή! Άρχισε μάλιστα να μας ξετυλίγει τα πιστεύω του με τόσο ζήλο που εγώ κυριολεκτικά τα έχασα...
Παρακολούθησα τη συζήτηση με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, συμμετείχα ενεργά σ΄αυτή, άκουσα πολλές απόψεις του, τις οποίες βέβαια αργότερα που τις επεξεργάστηκα μέσα μου προσεκτικά δεν μπόρεσα σε καμμία περίπτωση να ενστερνιστώ. Ωστόσο, την μεγάλη έκπληξη για μένα αποτέλεσε ο ίδιος ο εαυτός μου: παρά το ότι όπως έχω πει αρκετές φορές μέσα στα blogs, πιστεύω με όλη μου την ψυχή στις ορθόδοξες διδαχές της εκκλησίας της Ελλάδος, στην Παναγία μας δλδ, στο Χριστό, στο Θεό, στο Άγιο Πνεύμα, με τόσο ζήλο αλλά συνάμα & γλυκύτητα που ο συνομιλητής μου ανέπτυσσε τα δικά του πιστεύω, δεν ξέρω, ντράπηκα(;), πάντως δίστασα να υποστηρίξω κι εγώ τα δικά μου...
Πιθανότατα είχε να κάνει με το ότι ανέκαθεν σέβομαι & παραδέχομαι τους ανθρώπους που ξέρουν να σου μιλάνε καλοτρόπως ακόμη κι όταν διαφωνούνε! Αυτό που λένε πως "ο καλός, ο γλυκός ο λόγος πετυχαίνει πάντα όσα δεν μπορούν να πετύχουν οι φωνές & τα νεύρα" σε μένα έχει πολύ μεγάλη απήχηση, το πιστεύω απόλυτα. Ωστόσο, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η λογική η δική μου δε συμφωνούσε σχεδόν με τίποτε από όσα άκουγα (πως για παράδειγμα η Παναγία η Τσαμπίκα είναι η θεά Άρτεμης, ή πως υπάρχει ένα σημείο πάνω στο νησί, στο χωριό Ασκληπειό, που αν πηγαίνεις & κάθεσαι για 3 συνεχόμενες μέρες με τον ήλιο να σε χτυπά με συγκεκριμένη κλίση ακτίνων γιατρεύεσαι από όλες τις αρρώστιες...), τα έβρισκα μάλιστα από παρατραβηγμένα μέχρι γελοία κάποια, αλλά παρόλα αυτά δε διαφώνησα! Δεν προέβαλα καμμιά ένσταση, (ίσως & γιατί ο συνομιλητής μας είχε αρχίσει πλέον από το ζήλο του να μονολογεί), δεν προέταξα τα δικά μου πιστεύω, τη δική μου πίστη...
Από την αμέσως επόμενη στιγμή φυσικά ένιωσα τρομερές τύψεις (όχι βέβαια από θρησκοληψία αλλά από λόγους καθαρά συνειδησιακούς), ένιωθα σαν το μαθητή & αρνητή Του Χριστού τον Πέτρο κατά κάποιο τρόπο. Σαν να αρνήθηκα όχι απλά ένα πιστεύω μου μα κάτι πολύ πιό δυνατό, σα να είχα αρνηθεί την ίδια μου την οικογένεια...!
Μετά από μερικές μέρες κανόνισα πάλι μια συνάντηση με τον προαναφερθέντα κύριο, κατά την οποία φρόντισα να ξεδιαλύνω τα πράγματα, με το να του κάνω σαφές πως η δική μου θρησκευτική πίστη είναι μεγάλη αλλά δεν περιλαμβάνει 12 θεούς παρά μόνο Έναν! Ακόμη όμως δεν μπορώ να το πιστέψω & να συγχωρήσω τον εαυτό μου γι΄αυτή του την άρνηση...
Ετικέτες ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΜΕ ΝΟΗΜΑ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
Σήμερα είχα με τον καλό μου τον εξής διάλογο:
"Εγώ:
-Μωρό μου, τώρα που θα βγεις πήγαινε πάρε & ένα ζευγάρι χειμωνιάτικες παντόφλες για σένα, γιατί οι περσινές σου χάλασαν & τις πέταξα. Δερμάτινες να πάρεις καλύτερα!
Εκείνος:
-Μμμμμ, .....ναι, .....άστο καλύτερα, τη Δευτέρα να πάμε μαζί αγάπη μου!"
Τώρα εγώ άδικο έχω να νευριάσω; Όχι σας ρωτάω, εδώ δεν προλαβαίνουμε ούτε στο μπάνιο να πάμε (που λέει ο λόγος), είναι δυνατόν να τρέχω να του διαλέξω ακόμη & τις παντόφλες του;! Έ;
Έχω μείνει λιγάκι άφωνη, ήξερα βέβαια πως η γνώμη μου μετράει πολύ για κείνον, αλλά τόσο πια; Τί στην ευχή, παντόφλες θα πάρει, όχι κανένα κότερο! Και μη νομίσετε πως είναι κανένας τεμπελάκος ή κανένας αδρανής γενικά τύπος, υπερδραστήριος είναι κι αυτός, όλη μέρα δε σταματάει λεπτό! Ε λοιπόν, δεν πρόκειται να πάω, μην με πείτε κακιά, αλλά θα τον αφήσω να φοράει τις καλοκαιρινές μέχρι να δεήσει να το κάνει! Χμ!
Ετικέτες ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ, RELATION-SHIPS
Νομίζω πως διανύω την πιό ευτυχισμένη περίοδο της ζωής μου!!! Σαν γυναίκα & σαν άνθρωπος! Είμαστε υγιείς, έχουμε ένα πανέξυπνο ζουζουνάκι να μας "τρελαίνει", είμαστε πολύ αγαπημένοι!!! Νιώθω τόσο ολοκληρωμένη όσο δεν ένιωθα ποτέ...
Φυσικά & δεν είναι όλα τέλεια. Τρέχουμε όλη μέρα, κοιμόμαστε λιγότερο από ότι θα θέλαμε, έχουμε ελάχιστο ελεύθερο χρόνο, δεν μπορούμε να κόψουμε (γμτ) το κάπνισμα. Είμαστε όμως τόσο ενωμένοι, τόσο "γεμάτοι", τόσο χαρούμενοι μονίμως, σαν να είναι αυτό το πλασματάκι το αναβολικό μας, η "δόση" μας!!!
Τελικά έχουν δίκιο όσοι είπαν "αν δεν κάνεις παιδιά δεν ξέρεις"... Το λέω εγώ που θυμάμαι καλά πόσο θύμωνα όταν το άκουγα.
Όταν υπάρχει έρωτας αληθινός σε ένα ζευγάρι, που στη συνέχεια έχει μετατραπεί σε αγάπη δυνατή, τίποτε δε συμπληρώνει πιό υπέροχα τη σχέση τους από ένα παιδί...!!! Από έναν τέτοιο Άγγελο!
Όσες θυσίες κι αν χρειάζεται να κάνουμε για τα παιδιά, τόσες κι άλλες τόσες αξίζουν! Είναι λίγες μπροστά σ΄αυτά που μας κάνουν να αισθανθούμε...
Έχω έναν υπέροχο άνθρωπο & άντρα για σύζυγο που με λατρεύει, έχουμε ένα υπέροχο πλασματάκι να μας αποκαλεί "μπαμπούη" (μπαμπούλη) & "μαμούη" (μανούλα), έχουμε μια υπέροχη σχέση με τα άλλα 2 παιδιά μας, τί άλλο να θελήσουμε;;; Την υγειά μας μόνο να έχουμε, Θεέ μου...
Εύχομαι σε όλους εσάς τους φίλους μου, τα καλύτερα στη ζωή σας να έρθουν από δω & πέρα!
Σας φιλώ γλυκά,
Μαρία
Ετικέτες Το Μωρό μας κι εγώ, FEELINGS
Μόλις πριν 10 λεπτά ήμουνα η μοναδική αυτόπτης μάρτυρας ενός τροχαίου ατυχήματος ιδιαίτερα σκληρού...
Βάδιζα στο πεζοδρόμιο με το μωρό στο καρότσι κοιμισμένο οδεύοντας προς το σπίτι μου. Ο δρόμος ιδιαίτερα στενός (είναι δεν είναι 5 μέτρα) αλλά διπλής κατεύθυνσης(!!!) & μάλιστα με αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε όλο το μήκος της μίας πλευράς του! Ξαφνικά ένας κύριος με μηχανάκι delivery χωρίς κράνος, ο οποίος μάλιστα έτρεχε πολύ & πήγαινε μάλλον στο αντίθετο ρεύμα κυκλοφορίας (αν μπορεί αυτό να οριστεί σε ένα τόσο στενό δρόμο) κοπάνησε πάρα πολύ δυνατά πάνω σε ένα αυτοκίνητο σε απόσταση το πολύ 3 μέτρα από το σημείο που βρισκόμουνα...
Το "μπαμ" απίστευτα εκωφαντικό, εξαρτήματα από το μηχανάκι αλλά & τη γωνία του αυτοκινήτου τινάχτηκαν στον αέρα (δίπλα μου, θα μπορούσα να είχα χτυπηθεί από κάποιο εγώ η ίδια ή το μωρό) & μετά η απόλυτη σιγή. Τα έπαιξα! Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πώς μπορεί να αρχίσεις να τρέμεις ο ίδιος από κάτι που δε συμβαίνει σε σένα! Ήθελα να τρέξω να δω αν ο άνθρωπος είναι καλά να τον βοηθήσω & φοβόμουνα τί θα αντίκρυζα κάτω από το μηχανάκι... Πριν ακόμη πλησιάσω κάλεσα από το κινητό μου το 100 για να καλέσουν ασθενοφόρο & τροχαία. Μετά έτρεξα προς τον άνθρωπο, ο οποίος ευτυχώς είχε αρχίσει να κουνιέται. Τον βοήθησα να βγει κάτω από το μηχανάκι. Τα πόδια του σακατεμένα (ειδικά το ένα) αλλά ευτυχώς χωρίς εμφανή τουλάχιστον τραύματα στο κεφάλι. Η κυρία που οδηγούσε το αυτοκίνητο μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση: βγήκε από το όχημά της κι αντί να βοηθήσει να ξεμπλοκάρουμε τον άνθρωπο από τη ρόδα του δικύκλου αυτή σταύρωσε τα χέρια της με άγριο ύφος κάτω από το στήθος της & κοίταζε το αμάξι της (ένα παλιό seat)... Την ίδια στάση ακολούθησε & μέχρις ότου ήρθε το ασθενοφόρο! Τί να πω; Δεν ξέρω αν ήταν από την ταραχή της, την αμηχανία της ή τη στεναχώρια της για την άδικη ζημιά στο αυτοκίνητό της, όμως σίγουρα στα μάτια τα δικά μου η συμπεριφορά της φάνηκε απαράδεκτη & τουλάχιστον σαν αναίσθητη μπορώ να τη χαρακτηρίσω...
Ευτυχώς το ασθενοφόρο ήρθε πραγματικά αμέσως (ο τραυματίας γύρω στα 40 δεν μπορούσε να σταθεί καν στα πόδια του, έκλαιγε & επαναλάμβανε διαρκώς "όχι πάλι"...) τον πήραν & ακολούθως (το ίδιο γρήγορα) ήρθε & η τροχαία για τα υπόλοιπα!
Πήρα το καρότσι με το παιδί μου (το οποίο σαν από θαύμα δεν ξύπνησε από τη φασαρία αφού είχε πλέον μαζευτεί όλη η γειτονιά) & έφυγα...
Αναρωτιέμαι τώρα πόσα ακόμη τέτοια ατυχήματα (ή & δυστυχήματα) πρέπει να γίνουν πριν μονοδρομηθεί επιτέλους αυτή η οδός! Γιατί δεν υπερβάλω καθόλου αν πω πως στο ίδιο σημείο γίνονται σχεδόν καθημερινά τροχαία! Τη μια αυτοκίνητα κουτουλάνε μεταξύ τους (ο δρόμος έχει μια περίεργη κλίση & στο σημείο που έγινε το σημερινό ατύχημα είναι & δεξιόστροφος, έτσι δεν υπάρχει καθόλου ορατότητα), την άλλη μηχανάκια με αυτοκίνητα... Ωστόσο κανείς υπεύθυνος δε νοιάζεται!
Παρακαλώ όποιον φίλο μπορεί να με διαβάζει κι έχει στοιχειώδης γνώσεις σε νομικά θέματα να με συμβουλεύσει τί ακριβώς πρέπει να κάνω για να στείλω στην αρμόδια αρχή (την Τροχαία Ρόδου εν προκειμένω) μία επιστολή-παράκληση να μονοδρομήσουν αυτή τη στοιχειωμένη πια οδό (τη Βασιλέως Ηρακλείου στο ύψος του Σχολείου)!
Εύχομαι στον σημερινό απρόσεκτο αλλά & άτυχο οδηγό που τώρα θα είναι τραυματίας στο Νοσοκομείο Ρόδου τα "περαστικά" μου, αλλά & να του γίνει το σημερινό του τουλάχιστον (μια που αν κρίνω από τη φράση του, έχει περάσει αρκετά τέτοια!)πάθημα μάθημα, ώστε ούτε πλέον να τρέχει σαν παλαβός σε τέτοια στενά δρομάκια ειδικά, ούτε χωρίς κράνος να κυκλοφορεί για κανένα λόγο!
Για τα υπόλοιπα τί να πω; Σίγουρα, αν δε μας γίνει σε εμάς όλους καταρχήν συνείδηση, πως πρέπει να προσέχουμε & πως τα μέτρα του κώδικα οδικής κυκλοφορίας θεσπίζονται για το δικό μας καλό, η τροχαία από μόνη της δεν μπορεί να κάνει & πολλά! Μπορεί όμως να μονοδρομήσει τέτοιους δρόμους "σκοτώστρες"...!
Να είστε όλοι καλά & να προσέχετε κατά την οδήγηση!
Kαι τώρα που οι αγαπητοί “Οτετζήδες” αποφάσισαν επιτέλους να μας επιτρέψουν -μετά από μια εβδομάδα σχεδόν- την πρόσβαση στο Internet, έρχομαι να σας θέσω ένα καυτό ερώτημα:
Τί γνώμη έχετε για «το πάθος», τη μοιραία, ανεξήγητη, ίσως αταίριαστη, απρόσμενη αλλά & τόσο έντονη έλξη (για κάποιον/α); Και ίσως μάλιστα για κάποιον που καλά-καλά δε γνωρίζετε;! Θα τη ζούσατε, θα το επιτρέπατε στον εαυτό σας (εάν βέβαια είχατε τη δύναμη να τον χειραγωγήσετε!), θα τολμούσατε να κάνετε το «λάθος»; Γιατί όταν μιλάμε για πάθος πρόκειται σίγουρα για λάθος, έτσι δεν είναι; Θα το κάνατε για να το μετανιώνετε μετά μια ζωή ή δεν θα το κάνατε για να το μετανιώνετε πάλι μια ζωή; Λοιπόν; Θα το φοβόσαστε ή μήπως το έχετε ήδη ζήσει; Κι αν ναι, τί …γεύση σας άφησε; Θα το ξανακάνατε (αν & τέτοια αισθήματα νομίζω έχουμε μόνο μια φορά στη ζωή μας); Τί χρώμα θα του δίνατε; Κόκκινο με μαύρο ίσως;
Έχω την εντύπωση πως είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από τον έρωτα, (ακόμη & απ΄τον κεραυνοβόλο) όμως μπορεί & να κάνω λάθος! Το σίγουρο είναι πως αποτελεί κι αυτό κινητήριο δύναμη, σε κάνει δλδ να θέλεις με όλο σου το «είναι» να κάνεις πράγματα τρελλά, τα οποία υπό φυσιολογικές συνθήκες ίσως ούτε θα τα σκεφτόσουνα… Kαι βέβαια να τα σκέφτεσαι συνεχώς, να μην μπορείς να ξεκολλήσεις!
Για πείτε μου λοιπόν εσείς οι φίλοι μου, τις απόψεις σας γι΄αυτό το δύσκολο θέμα! Περιμένω!
Ετικέτες ΜΕ ΝΟΗΜΑ
Όχι, δεν αναφέρομαι στη συγκεκριμένη κυρία (αν & δεν έχω τίποτα μαζί της)! Απλά κάνω post τη συγκεκριμένη φράση για να πω πόσο μου αρέσουν οι άνθρωποι που την εφαρμόζουν στη ζωή τους! Σπάνιο βέβαια να τους συναντήσεις πλέον, αλλά όταν συμβεί πρέπει να έχεις το μυαλό να θεωρήσεις τον εαυτό σου τυχερό, να τους εκτιμήσεις για να μπορέσεις να τους κρατήσεις!
Έχω την ευτυχία να έχω αρκετούς τέτοιους ανθρώπους στη ζωή μου κι αυτό είναι για μένα ευλογία! Γιατί όπως & να το κάνουμε, είναι μεγάλη υπόθεση να ξέρεις πως αυτός/ή που έχεις απέναντί σου, σου λέει αυτό που πραγματικά σκέφτεται για σένα κι όχι αυτό που μπορεί να νομίζει ότι θες να ακούσεις...
Είναι πολύ δύσκολο βέβαια να είσαι ξεκάθαρος με τους άλλους πάντοτε, να μην κρύβεις τα πραγματικά σου αισθήματα ή σκέψεις γι΄αυτούς (το ξέρω γιατί το κάνω κι εγώ ακόμη κι όταν κινδυνεύω να παρεξηγηθώ), αλλά κατά τη γνώμη μου είναι & μία από τις μεγαλύτερες αρετές! Δεν αντέχω καθόλου (σε σημείο που να παθαίνω αλλεργία) την υποκρισία, τα ψεύτικα γέλια, τις ψεύτικες εκδηλώσεις αγάπης... Και τέτοια άτομα τα βγάζω από τη ζωή μου, μια που δε θέλω σ΄αυτή κανέναν & τίποτε που να με γεμίζει με αρνητική ενέργεια. Θέλω γύρω μου αγάπη, χαρά, ειλικρίνεια & όλα τα όμορφα τότε έρχονται μόνα τους...!
Με την ευχή να βρείτε όλοι τόσο αξιόλογους ανθρώπους να σας πλαισιώνουν στη ζωή σας,
Σας φιλώ γλυκά!
Χωρίς Σχόλια!
Ετικέτες FUN
Επειδή είμαι αρκετά απογοητευμένη για να κάνω κάποιο προσωπικό σχόλιο σχετικό με το αποτέλεσμα των εκλογών, παραπέμπω απλώς & πάλι στην έξυπνη αλλά & απολύτως λογική ανάλυση του φίλου μας Αθεόφοβου...!
Εγώ θα πω μόνον πως στο όχι άμεσο μέλλον τη χώρα την περιμένουν μεγάλες συμφορές... Εύχομαι να διαψευστώ!
Ετικέτες ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Τις τελευταίες ημέρες οι πάντες ανησυχούν για τις εκλογές & το αποτέλεσμά τους & το εκφράζουν αυτό παντοιοτρόπως. Έτσι κι εγώ παρότι είμαι πλέον πεπεισμένη πως γνωρίζω ποιό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα (είναι μάλλον οφθαλμοφανές), αποφάσισα να κάνω μια αναφορά στο θέμα, όχι βέβαια για να εκφράσω κανενός είδους προτίμηση προς το ένα ή το άλλο κόμμα (μια που κατά τη γνώμη μου αυτή την περίοδο στη χώρα μας είναι όλα τα κόμματα ανάξια να τα υποστηρίζεις) παρά για να προβάλλω τη δική μου ανησυχία!
Όπως προείπα, είμαι κι εγώ εξίσου αγανακτισμένη όσο & απογοητευμένη από την πολιτική συμπεριφορά & το ιδεολογικό γίγνεσθαι όλων των κομμάτων των οποίων τα ψηφοδέλτια θα πάρουμε στα χέρια μας προκειμένου να αποφασίσουμε ποιό θα συνδράμουμε την ημέρα των εκλογών. Κανένα δεν με εκφράζει απόλυτα & επίσης κανένα δεν με έχει πείσει για την ικανότητά του να κυβερνήσει άξια τη χώρα μου, δυστυχώς! Ωστόσο, καθότι πρεσβεύω πως το ανθρώπινο ον διαθέτει & αξιοθαύμαστο νου αλλά & ζηλευτή ικανότητα να αντιπαρέρχεται των αδιεξόδων, αρνούμαι να αποδεχθώ τη διαδικασία "αποχής" ως ιδιαιτέρως προσβλητική & απαξιωτική της ίδιας της ανθρώπινης υπόστασής μας! Δεν μπορώ να συμμεριστώ σε καμμία περίπτωση την άποψη του "λευκού" ψηφοδελτίου, όσο κι αν με εκνευρίζει η ανυπαρξία ιδεολογικά & διαρθρωτικά ολοκληρωμένου κόμματος! Κατανοώ τη δυσαρέσκεια ή την πιθανή οργή όλων μας για το κομματικο-πολιτικό κατεστημένο αυτή τη στιγμή στη χώρα μας αλλά θεωρώ πως για πάρα πολλούς & σημαντικότατους λόγους δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να απαρνηθούμε το δικαίωμά μας στην ψήφο! Είναι αναφαίρετο δικάιωμα όλων μας να εκλέξουμε ΕΜΕΙΣ ποιούς θα βάλουμε στη βουλή & δεν πρέπει σε καμμία περίπτωση να μας το αναιρέσουν! Δεν είναι δυνατό να εθελοτυφλούμε ή να ωχαδερφίζουμε ακόμη & για το ποιοί θα μας εξουσιάζουν...
Ας μην ξεχνάμε πως ο άνθρωπος από τη φύση του είναι "όν πολιτικό"! Δεν είναι συμβατό με την ίδια μας την υπόσταση να απέχουμε από ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, θα αποτελούσε προσβολή της ίδιας μας της οντότητας... Αυτό θα ήταν η εύκολη, η αναίμακτη, η πιό ανούσια όμως λύση! Ας μην τους κάνουμε τη χάρη, στο κάτω-κάτω δεν θα τους έβλαπτε καθόλου η αποχή μας, ούτε καν θα τους απασχολούσε! Απλά θα την προσπερνούσαν γελώντας για τη δική μας ανικανότητα να τους συμπεριφερθούμε όπως ακριβώς τους αξίζει.
Προσωπικά πιστεύω πως άνετα μπορούμε να βγούμε από το αδιέξοδο αυτό, αν πολύ απλά ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας ποιό από τα τόσα πια κόμματα θεωρούμε πως θα μπορούσε να είναι το αξιολογότερο! Έστω κι έτσι, θα δίναμε στον τόπο μια προσδοκία, μια εναλλακτική, την προοπτική έστω μιας πραγματικά καλύτερης μέρας! Δεν έχει σημασία αν κι αυτά ακόμη τα μικρά κόμματα για παράδειγμα, παρουσιάζονται ως απαρνητές πιθανών συνεργασιών την επομένη των εκλογών. Εμείς με την ψήφο μας, θα μπορούσαμε να τους δώσουμε την ώθηση να το κάνουν, εάν δεν τους αφήναμε άλλη εκλογή. Το θέμα είναι πως οι εκλογές είναι ΔΙΚΗ ΜΑς ΥΠΟΘΕΣΗ, ΟΛΩΝ ΜΑΣ, δεν είναι δυνατό να την απαξιώνουμε & αυτή...
Μας ενδιαφέρει όλους μας να μπορούμε την επαύριο των εκλογών να σεβόμαστε τουλάχιστον τους εαυτούς μας ως πολίτες αυτής της χώρας, ας μην το παραβλέπουμε αυτό!
Πείτε ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΧΗ & ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ, ΝΑΙ ΣΤΗΝ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΟ "ΒΟΥΛΕΣΘΑΙ"...!
Αφορμή για το παρόν post στάθηκε ένα αντίστοιχο του φίλου μας Αθεόφοβου, γραμμένο φυσικά με το εξαιρετικό χιούμορ που τον διακρίνει!
Αξιολογότατες επίσης αναλύσεις του θέματος (εξηγώντας με στατιστικά) έχουν κάνει οι Zaphod & Π!